Autonoom worden? Maar dat ben ik toch al?!

Hieronder vind je de weerslag van een zoektocht die ik de laatste tijd heb gedaan. Mocht dit artikel je grijpen, dan vind je onder aan deze pagina ook de mogelijkheid om mee te doen met een online bijeenkomst over dit onderwerp.

Vanaf je geboorteaangifte ben je in een heel vreemd verhaal terechtgekomen. 
Een verhaal waar de meeste mensen niks van afweten, een verhaal ook dat bewust onder de pet wordt gehouden…

Autonoom worden? Dat ben ik toch al?!

Enige tijd geleden las ik voor het eerst iets over ‘autonoom worden’ en ik weet nog goed dat ik dacht: ‘Autonoom worden? Dat ben ik toch al?!’ Het artikel ging over mensen die beweerden dat ze ‘een levend mens van vlees en bloed’ waren en dat ze zich door niemand regels hoefden te laten opleggen. Ik las dat ze verkeersboetes aanvochten, op rechtszaken aanstuurden, weigerden belasting te betalen en zelfs een claim legden op een vermeende ‘trust’, die het IMF bij hun geboorte op hun naam zou hebben gestort en waarmee sindsdien zou worden gespeculeerd op de aandelenmarkten…

Ik dacht: ‘Bizar allemaal! Natuurlijk ben je een mens van vlees en bloed, dat hoef je toch niet zo te benadrukken?’ En het geharrewar met de politie, de belastingdienst en vooral de rechterlijke macht leek mij pure energieverspilling. Op die manier geef je volgens mij je energie aan zaken waaraan je deze helemaal niet wilt geven.

Ik wilde er niks mee te maken hebben, totdat …

Ik liet de autonomiebeweging dus voor wat ze was, totdat ik een interview met Karen Hamaker-Zondag beluisterde waarin ze in een halfuur uitlegt wat autonoom worden inhoudt en waar het idee op is gebaseerd. Ik heb veel respect voor de manier waarop Karen al tientallen jaren allerlei zaken gedegen uitzoekt, waarbij zij ook altijd eerlijk aangeeft wat zij aan feiten heeft kunnen achterhalen en wat zij (nog) niet weet. Haar uitleg intrigeerde mij, ik begon me te verdiepen in het onderwerp en raadpleegde daarbij meerdere bronnen. De schellen vielen mij van de ogen!

Ik dacht dat ik best goed wist hoe de wereld functioneerde, maar wat ik gaandeweg tegenkwam, was zo bizar dat ik geregeld van mijn werkplek opstond en hoofdschuddend door de kamer liep: ‘Dat kan niet waar zijn, dat kan níét waar zijn!’

Wat ik leerde over autonomie komt in het kort op het volgende neer.

De truc van het ‘niet-geïnformeerde contract’

Landen werden de afgelopen eeuwen vaak onverantwoord bestuurd en kwamen daardoor geregeld in geldproblemen. Om die op te lossen leenden ze telkens geld van de banken. Door al die leningen liepen de staatsschulden steeds verder op en moest er keer op keer meer geld worden geleend (waarvoor de burgers via allerlei vormen van belastingen moesten opdraaien).

In de eerste helft van de twintigste eeuw werd de situatie door twee wereldoorlogen zo nijpend, dat meerdere landen bij wijze van spreken failliet gingen. De banken wilden nu alleen nog geld uitlenen wanneer ze meer onderpand zouden krijgen. Om dat onderpand te kunnen bieden hebben veel overheden toen - onder druk van de banken - eerst de bezittingen van hun burgers als onderpand gegeven en later ook nog hun vermogen tot arbeid, en zelfs tot toekomstige arbeid.

Maar dat kon wettelijk gezien niet zomaar. Levende mensen (van vlees en bloed) vallen namelijk onder ‘Natural Law’, het zogenaamde natuurlijke recht. Heel eenvoudig gezegd komt dat recht erop neer dat je niet mag doden, niet mag stelen en niet mag dwingen. Daarnaast kunnen mensen onderling nog allerlei afspraken met elkaar maken, waarvoor ze zelf een contract kunnen opstellen. Ze zetten dan op papier wat ze met elkaar willen afspreken (inclusief alle voorwaarden) en vervolgens zetten ze daar dan allebei bewust hun handtekening onder.

Nu snap je waarschijnlijk wel dat levende mensen nooit bewust hun handtekening zullen zetten onder een contract waarmee de overheid al hun bezittingen en arbeid aan de banken geeft als onderpand voor een volgende lening. Dus moest er een andere weg gezocht worden - en die weg werd natuurlijk ook gevonden. Er is namelijk nog een andere vorm van recht: het handelsrecht. En binnen dit handelsrecht zijn er twee vormen van contracten. Het ene hebben we net besproken. Daarin wordt een contract opgesteld waarover jij volledig bent geïnformeerd en waaronder jij bewust je handtekening zet. In de tweede vorm van contract hoef jij echter niet geïnformeerd te worden. Wanneer jij door je gedrag in zo’n contract meegaat, in ieder geval er geen bezwaar tegen aantekent, ben je binnen het handelsrecht gebonden aan zo’n contract. Je kunt dus binnen het handelsrecht aan contracten vastzitten zonder dat je het weet en zonder dat je over de precieze voorwaarden ervan bent geïnformeerd. Dat is natuurlijk heel erg vreemd, maar het is binnen het handelsrecht dus mogelijk. Ik zal straks enkele voorbeelden geven hoe dit er in de praktijk uit kan zien, maar eerst keer ik even terug naar de overheden die extra geld nodig hadden en de banken die daarvoor het bezit en de arbeid van mensen als onderpand wilden hebben.

Om dat voor elkaar te krijgen wilden de banken het handelsrecht dus van toepassing laten zijn op mensen en overheden. Op die manier zouden ze contractueel en wettelijk kunnen laten vastleggen dat het bezit van burgers als onderpand aan hen werd afgestaan.

Hiervoor hadden ze nog één belangrijk obstakel te overwinnen. Het handelsrecht is namelijk alleen van toepassing op bedrijven, niet op de relatie tussen mensen en landen of overheden. Mensen, landen en overheden moesten dus bedrijven worden om de truc van het niet-geïnformeerde contract te kunnen toepassen. En hoe bizar dit je waarschijnlijk ook in de oren klinkt, dat is sindsdien gerealiseerd.

Zonder dat je het weet, zit je verstrikt in talloze bindende contracten

De juridisch adviseurs van de banken hebben overheden wereldwijd ertoe aangezet om in de loop van enkele decennia de volgende stappen te zetten.

Allereerst moest dus van elk land en van elke overheid een bedrijf worden gemaakt. Dat was niet zo moeilijk. En inmiddels staan dan ook vrijwel alle landen en overheden in het internationale handelsrecht ingeschreven als bedrijf. Vervolgens moest ook elke burger een bedrijf worden. Dat is als volgt gerealiseerd: landen werden door de banken verplicht hun burgers te laten registreren. Registreren betekent in het handelsrecht letterlijk: ‘aan de heerser geven’ (regis = heerser). Al tientallen jaren gebeurt dit laatste bij de geboorteaangifte: met de geboorteakte wordt er tegelijkertijd door de overheid een bedrijf gecreëerd, een dubbelganger van jou als mens. Een bedrijf dat dezelfde naam draagt als jij en dat op hetzelfde adres is gevestigd als waar jij woont. Alleen: die naam en dat adres zijn in hoofdletters geschreven.

Kijk maar eens op je belastingaanslagen: daar staan je naam en adres in hoofdletters. Die aanslagen zijn dus niet aan jou gericht, maar aan het bedrijf dat zonder jouw medeweten bij jouw geboorte is opgericht door de overheid. En omdat jij van dit alles niet op de hoogte bent, maak jij er geen bezwaar tegen en bestaat er een contract tussen jou en de overheid. En omdat je bij andere gelegenheden in je gedrag ook meegaat in dat contract, bijvoorbeeld door je belasting te betalen, wordt er in het handelsrecht van uitgegaan dat jij het contract en zijn voorwaarden niet alleen accepteert, maar ook dat jij de voorwaarden ervan kent.

We gaan in ons leven zonder dat we het weten door ons gedrag op allerlei manieren mee in soortgelijke contracten (door ons te identificeren met onze ID-kaart, door ons stemrecht te gebruiken, door onze eigendommen te registreren, enz.). En zo komen we zonder dat we het weten in een web van contracten met de overheid terecht en zitten we op allerlei manieren vast aan de 60 miljoen wetten en regeltjes waaruit het handelsrecht bestaat.

Het is daarbij belangrijk om te weten dat dat handelsrecht de laatste eeuwen door de banken stapje voor stapje is omgevormd in hun eigen voordeel; het wordt echt op allerlei slinkse manieren toegepast ten nadele van ons burgers. Sterker nog: wanneer de overheid, al dan niet onder druk van de banken, al onze bezittingen en ons volledige inkomen zou opeisen, hebben we voor de rechter geen poot om op te staan.

Enkele praktijkvoorbeelden

Voorbeeld 1. Je stemrecht

Je ontvangt een stembiljet: jouw recht om te stemmen. Dat is toch prachtig? Maar op het moment dat jij dit stembiljet inlevert op het stembureau, je ID-kaart laat zien en het hokje rood kleurt voor de naam van jouw favoriete politicus, heb jij binnen het handelsrecht je stem weggegeven aan de overheid. Je bent in contract gegaan (het toegestuurde stembiljet was namelijk een contractvoorstel aan jou om je stem weg te geven aan de overheid om je door haar te laten besturen), en vanaf dat moment zit je vast aan álle bestuurlijke regels en wetten in Nederland, tot en met het verplicht dragen van mondkapjes aan toe.

Ook ben je vanaf het moment van stemmen verantwoordelijk te houden voor alle beslissingen die de overheid namens jou neemt, inclusief het laten oplopen van de staatsschuld. En om het nog gekker te maken: óók wanneer je blanco stemt of helemaal niet stemt, heb je binnen het handelsrecht ingestemd met dit contact om je te laten besturen, omdat je geen bezwaar hebt gemaakt tegen het stembiljet (= het contract).

Voorbeeld 2. Je belastingaanslag

Jij ontvangt op jouw adres een belastingaanslag van de overheid (met je naam en adres in hoofdletters geschreven). Deze aanslag is in het handelsrecht een contractvoorstel van de overheid aan het bedrijf dat de overheid bij je geboorteaangifte op jouw naam heeft opgericht, jouw dubbelganger dus. Jij hebt echter geen weet van je dubbelganger, noch van het feit dat het een voorstel betreft. Je denkt  dat de aanslag aan jou persoonlijk is gericht en dat je deze moet betalen. Daarom betaal je deze ook. Alleen: daarmee heb je je dus, door je gedrag, gelijkgesteld met je dubbelganger en ben je in contract gegaan met de overheid. En aan dit contract blijken vervolgens nog honderdduizenden wetten, regels en verplichtingen vast te zitten (geformuleerd in de spreekwoordelijke kleine lettertjes), waaraan je je nu voor de wet plots óók moet houden.

Voorbeeld 3. Je eigendommen

Al je toekomstige bezittingen zijn al bij je geboorte aan de staat verpand; al je verplicht geregistreerde eigendommen staan dan ook op naam van de overheid. Heb je een huis? Bij het kadaster staat op de officiële papieren dat jij het recht van eigendom hebt; niet het eigendom zelf (ook al weer zo’n misleidende tekst uit het handelsrecht). In het handelsrecht betekent dit dat jij het huis mag gebruiken, maar dat het in feite van de staat is. En wat voor je huis geldt, geldt ook voor je auto en voor al je andere geregistreerde bezittingen (denk bijvoorbeeld aan alles wat je verzekerd hebt).

Je ziet ook hier weer dat je niet of onvolledig wordt geïnformeerd en dat alles slinks en sluw wordt geformuleerd of verhuld, zodat vooral niemand onraad begint te ruiken.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden om je te laten zien hoe je vanaf je geboorte, zonder dat jij of je ouders dat wisten, in een web van tientallen bindende contracten met overheidsinstanties terecht bent gekomen. Stuk voor stuk contracten die enkel het belang van de overheid en de banken dienen, waardoor je binnen het rechtssysteem tegenover deze partijen geen poot hebt om op te staan.

Het is daarbij wel goed om te beseffen dat de overheid in dit alles is meegegaan op het allerhoogste niveau en onder druk van de banken, maar dat de meeste politici, ambtenaren en bankmedewerkers die dagelijks hard aan het werk zijn, hier geen weet van hebben.

Samenvatting (in iets andere bewoordingen)

De banken hebben het handelsrecht door de eeuwen heen stapje voor stapje omgevormd tot een instrument om de hierboven beschreven verpanding van al het bezit én de arbeid van burgers wettelijk tot stand te kunnen brengen zonder deze laatsten daarover eerlijk te hoeven informeren. Daartoe moesten alle landen en overheden bedrijven worden en is op slinkse wijze van elke burger bij geboorte ook een bedrijf gemaakt. Het bedrijf dat van jou is gemaakt, wordt in het rechtssysteem misleidend ‘Persoon’ of zelfs ‘Natuurlijk persoon’ genoemd, het draagt jouw naam en is ook op jouw woonadres gevestigd, met als enig onderscheid dat het in hoofdletters geschreven staat. ‘Jouw’ bedrijf verhuist automatisch met je mee en omdat jij van dit alles geen enkele weet hebt, vereenzelvig jij je hiermee en ga je in je gedrag met alle uitnodigingen van de overheid aan dit bedrijf mee (ID-kaart, BSN-nummer, DigiD, stemrecht, verplichte eigendomsregistratie, enz.).

Op die manier ben jij verstrikt geraakt in een web van contracten met de overheid, en via de overheid met de banken die de uiteindelijke schuldeisers zijn. Wettelijk gezien zijn al je bezittingen en je hele verdienvermogen dan ook als onderpand voor de overheidsschulden in handen van de banken, die met al hun geld ook al het merendeel van de aandelen van de multinationals in bezit hebben.

Het handelsrecht op deze manier toegepast heeft wat mij betreft niets meer met recht te maken. Het is kil, koud en onmenselijk. Wanneer je bijvoorbeeld leest hoe pasgeborenen binnen dit recht ‘goederen’ worden genoemd, dan krimpt je hart ineen.

Het doet me ook sterk denken aan een eerder artikel dat ik schreef (‘Macht en bankier deel 1 - De 0,0001% allerrijksten bezitten de helft van al het geld op aarde’), waarin ik uitlegde hoe de middenklasse de eerste viereneenhalve dag van de week moet werken om alleen nog maar de rentes terug te betalen op de leningen van de banken aan de overheid, voordat ze op vrijdagmiddag voor zichzelf kan beginnen te werken. De gewone burger werkt door deze contracten dus eigenlijk tien keer harder dan nodig. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de derdewereldlanden, waarin een groot deel van de bevolking moet vechten om niet van de honger om te komen. En het meest bizarre is nog wel: de gang van zaken die ik hierboven heb beschreven, is wettelijk ‘juist’ en wordt dus ook door rechters ondersteund! Dat is de wereld waarin we leven.

Waar autonoom worden volgens mij écht over gaat

In de afgelopen decennia waren er slechts enkele burgers die doorzagen hoe het handelsrecht ons met handen en voeten bindt aan banken en overheden. De laatste jaren is het een snel groeiende groep burgers die dat doorziet. Deze groep wisselt kennis en ervaringen uit met medeburgers op onlineplatforms en tijdens bijeenkomsten. Al deze initiatieven samen worden de autonomiebeweging genoemd.

Deze beweging wil het handelsrecht voor burgers transparant maken en ze steunt alle mensen die dat wensen om de contracten die ze onbewust en ongewild zijn aangegaan, te ontbinden. Ze helpt burgers op die manier om stap voor stap een gelijkwaardige rechtspositie te verkrijgen ten opzichte van de banken en de overheid en om waar nodig bezwaar te maken tegen eventuele oneerlijke claims van banken op bezit en arbeid.

Daarbij is het wat mij betreft telkens een aandachtspunt hoever je daarin wilt gaan. Voordat je het weet, zit je namelijk op dezelfde golflengte als de banken (de elite) die, vooral door hebzucht gedreven, steeds meer is gaan handelen ten koste van mens, dier en plant. Dat wil je niet, tenminste: dat wil ík niet. Autonoom worden betekent voor mij juist dat ik dit hebberige gedrag in én buiten mij stop en dat ik weer meer ga leven vanuit bewustzijn en liefde.

Een ingewikkeld proces

De autonomiebeweging krijgt de laatste jaren meer en meer inzicht in het handelsrecht, zodat ze de verstrikking waarin iedere burger terecht is gekomen, kan ontwarren. Maar dat is best ingewikkeld: je kunt onmogelijk in een paar jaar tijd doorgronden wat in meerdere eeuwen listig in elkaar is gezet, temeer omdat de elite die hiervoor verantwoordelijk is, alles heeft gedaan en ook zal blijven doen om de transparantie van dit rechtssysteem te voorkomen.

De autonomiebeweging zal dus onbedoelde fouten maken en dat zal door de media worden aangegrepen om de hele beweging in een kwaad daglicht te stellen. Dit doet echter niets af aan het lofwaardige streven van de beweging om ieder mens zijn grondrechten terug te geven.

Naschrift: je ‘geboortetrust’ opeisen?

De autonomiebeweging komt soms in het nieuws omdat sommige autonomen hun geboortetrust opeisen. Voor ieder mens is namelijk bij de geboorte een trust gecreëerd. In deze trust wordt een enorm geldbedrag beheerd dat door het IMF aan de overheid is geleend, met als onderpand al jouw bezit en al jouw arbeid. De trust staat op de naam van de geborene, maar dan in hoofdletters.

Op het moment dat iemand probeert zijn geboortetrust op te eisen (als dat al kan), gaat hij in mijn ogen akkoord met een zeer beperkte waarde voor zichzelf als mens: een geldbedrag. Hoe kleinzielig. Zijn je eigen kinderen één miljoen euro waard? Nee toch? De vrije mens is onbetaalbaar. Ik laat me dus liever niet verleiden tot dit soort spelletjes die mij als mens devalueren tot een geldbedrag. Ik focus mijn energie liever op het stoppen van dit (geld)systeem, om de wereld te transformeren tot een plek waar ieder mens onbetaalbaar is. Een wereld waarin we elkaar inspireren om liefdevol zorg te dragen voor elkaar en deze fantastisch mooie aarde.

Ik vind het fijn wanneer je onder aan deze pagina een reactie achterlaat.

Wil je meer weten?

Wanneer de in dit artikel beschreven vorm van autonomie je aanspreekt, je er meer over wilt leren en eventueel stappen wilt zetten op basis van wat je leert, dan nodig ik je uit voor een online informatiebijeenkomst. Hierin ga ik dieper in op autonoom worden en leg ik uit welke praktische stappen je kunt zetten om je los te maken uit het web van contracten waarin je onbewust en waarschijnlijk ook ongewild terecht bent gekomen. Ook zal ik de tijd nemen om zo veel mogelijk vragen te beantwoorden.

Online informatiebijeenkomst

• Datum             : 20 december.
• Tijden              : 19.30 – 21.00 uur.
• Deelname       : € 7,50.
• Aanmelding    : GESLOTEN (let op: er worden geen opnames van deze bijeenkomst gemaakt).

Verder lezen over het onderwerp?

• Blog Zijn autonome mensen asociaal?
• Blog Wat autonoom worden wel/niet inhoudt