Onze val uit het licht

Hoofdstuk 2.

Het kwaad heeft geen directe toegang tot de aarde;
 het kan enkel zijn invloed doen gelden
 via de mens.

Zowel oude overleveringen als ‘mediums’ in deze tijd verwoorden op verschillende manieren onze zogenaamde val uit het licht. Ik bespreek in dit hoofdstuk twee versies hiervan, waarvan ik denk dat ze je kunnen bekrachtigen en kunnen helpen navigeren in de tijd waarin we nu leven.

Eerste versie: de zondeval

Deze versie komt uit de Bijbel, waarin het kwaad in de vorm van een reptiel, de slang, de mens verleidt. Dat kwaad, dat noch het leven, noch de liefde kent, heeft om die reden geen directe toegang tot de aarde. Het kan enkel door middel van verleiding proberen hier toegang toe te krijgen. In essentie is die verleiding: “Ik heb iets aantrekkelijks wat jij niet hebt” en ook: “Er is iets buiten jou.” Op het moment dat Adam en Eva deze suggestie aannamen, vielen ze uit de volmaaktheid. Dat noemen we al eeuwenlang de zondeval.

Wanneer we inzoomen op deze metafoor van onze val uit het licht, zien we dat de verleiding de vorm van een appel had; de vrucht van de boom van kennis van goed en fout. Op het moment dat Adam en Eva een hap namen uit deze appel, splitste de schepping zich schijnbaar in een deel “goed” en een deel “fout”. Er viel daarmee een sluier over de schepping heen en Adam en Eva vielen uit de eenheid in de verdeeldheid.

Goed-fout-denken

Vanaf dat moment begon hun inspanning om het zogenaamde “fout” weg te drukken en het zogenaamde “goed” na te streven. Volmaakte eenheid ging over in angstige verdeeldheid. Oordeel, kramp, verzet en behoefte aan macht deden hun intrede en versterkten de neiging om in goed en fout te denken. Daarmee viel de mens stap voor stap dieper in de duisternis.

De oorspronkelijke mens kende geen goed-fout-denken. De oorspronkelijke mens was Gods gedachte in een voortdurende, spontane, creatieve openbaring.

Vertraging van de levensstroom

Met dit goed-fout-denken werd er een rem gezet op de spontane zelfexpressie en begon de mens te twijfelen: “Is het goed wat ik denk?”, “Mag ik dit wel voelen?”, “Wat gebeurt er wanneer ik hier uitdrukking aan geef?”, … Twijfel werd onzekerheid, onzekerheid werd angst en angst werd verlammende onmacht. De levensstroom werd geleidelijk aan zo vertraagd dat de mens alleen nog maar kon óverleven. En daardoor kon het kwaad de mens steeds makkelijker verleiden, manipuleren en energie van hem aftappen.

Het kwaad

Het kwaad is een “entiteit” die geen eigen levens- of liefdesbron kent en daardoor geen directe toegang heeft tot de aarde. Het enige “wapen” dat deze entiteit heeft, is verleiding in tal van verschijningsvormen. Wanneer de mens ingaat op zo’n vorm van verleiding, kan het kwaad via de mens zijn invloed op aarde doen gelden. We zien de directe gevolgen daarvan overal om ons heen: schade aan mens, dier, plant en planeet; destructie op alle niveaus. Zodra de mens zich verlaagt tot het niveau van het kwaad, kan het kwaad aftappen van zijn levensbron. Het kan niet aftappen van de mens die in liefde is, conform zijn oorspronkelijke natuur.

Omdat het kwaad geen eigen levens- of liefdesbron heeft, kent het ook geen creatieve scheppingskracht. Het kan niet creatief opbouwen; enkel kopiëren, beperken en vernietigen.

Wanneer je stilstaat bij de mate waarin controle, regelzucht, dwang, uitbuiting, uitputting, oorlog, geweld en destructie op aarde uitdrukking vinden, besef je hoezeer het kwaad zich in onze systemen heeft ingevreten, of beter gezegd: hoezeer de mens het kwaad daarin stap voor stap, tot in alle haarvaten, heeft toegelaten. En vergis je niet: álle mensen zijn daar direct of indirect bij betrokken. We hebben allemaal onze eigen plek in de zogenaamde machtspiramide.

De machtspiramide

Toen de mens uit het licht viel, verloor hij in meer of mindere mate het contact met liefde en ontstond er angst. Met deze angst kreeg de mens behoefte aan macht en controle. De mensen die de macht pakten, sneden zichzelf daarmee nog verder af van liefde, werden nog banger en kregen daardoor steeds meer behoefte aan macht. Zo ontstond er op aarde een zogenaamde machtspiramide. Een heel kleine groep mensen boven in die piramide oefent via de mensen onder hen en daar weer onder en daar weer onder macht uit over steeds grotere groepen mensen helemaal onderaan.

De mensen onder in de piramide hebben de neiging om naar boven te wijzen en de mensen die daar zitten “slecht” te noemen, maar het is één verhaal. De hele piramide bestaat uit mensen. Bovenin zitten enkelingen die het contact met de liefde bijna helemaal hebben verloren en hongerig zijn naar steeds meer macht. Onderin zitten massa’s mensen die zich onmachtig voelen en die gehoorzaam alles doen wat “boven” zegt, dan wel gelaten alle destructie maar laten gebeuren, terwijl ze best weten dat het geen liefde is. Macht en onmacht zitten aan elkaar vast; het zijn twee kanten van dezelfde munt.

De machtigste mensen zijn zo diep gevallen dat ze heel makkelijk te manipuleren zijn door het kwaad. In ruil voor een klein beetje meer geld, macht of het behoud van hun positie voeren ze blindelings de meest ondermijnende dingen uit die het kwaad hun influistert. Maar wat te denken van de massa mensen onder in de piramide? Die zijn over het algemeen minder diep gevallen en voelen de liefde nog kloppen in hun borst. Maar waarom vallen ze dan toch voor de mooie praatjes van de mensen bovenin? Waarom gaan ze hierin mee, terwijl ze vaak best weten dat er dwang, macht, misbruik, uitbuiting, uitputting, oorlog en geweld achter schuilgaan? Is het gemakzucht? Angst? Blindheid? Slaafse gehoorzaamheid? Gelatenheid? Waarschijnlijk een combinatie van deze dingen. Maar wanneer de mensen onderin weer echt gaan luisteren naar hun hart en daar ook naar gaan leven, zul je zien dat de “machthebbers” bovenin feitelijk geen enkele macht hebben.

Vraag:
Hoe kijk jij naar het kwaad dat de mens probeert uit te roeien, bijvoorbeeld met behulp van chemtrails, zogenaamde vaccinaties, genetische manipulatie, enzovoorts?

Antwoord:
Zoals gezegd heeft het kwaad geen directe toegang tot de aarde; het kan enkel zijn invloed doen gelden via de mens. Het is dus de mens die het kwaad zijn schijnbare macht geeft en het is daarom ook de mens die de destructie toestaat en ruimte geeft. Als je eerlijk kijkt, zie je dat het de mens zelf is die zichzelf bijna volledig uitroeit door actief of passief mee te gaan in (de verleiding van) de destructieve programma’s van het kwaad.

Vraag:
 Bedoel jij met het kwaad de elitefamilies?

Antwoord:
 Nee. De elitefamilies zijn weliswaar in extreme mate afgesneden van de liefde en om die reden tot zeer destructieve dingen in staat, maar het zijn nog steeds mensen. Het kwaad is een interdimensionale entiteit. 

Vraag:
 Denk jij dat het kwaad een plan heeft?

Antwoord:
 Op een bepaalde manier wel, op een andere manier niet. Het gaat in elk geval veel minder doordacht te werk dan vaak wordt voorgesteld. Mijn inspiratiebron, Oracle Girl (www.oraclegirl.org), geeft aan dat het kwaad een neutrale, destructieve programmering is die gefascineerd is door het leven op aarde omdat het zelf geen levens- of liefdesbron heeft. Ik vergelijk het met klimop. Dat is ook op een bepaalde manier geprogrammeerd, groeit overal tegen aan en verstikt andere struiken en zelfs bomen. Voordat je het weet, heeft het je hele tuin overwoekerd. Het doet dat echter niet met het plan de andere gewassen uit te roeien, maar gewoon omdat het zo geprogrammeerd is en zelf ruimte zoekt.

Vraag:
 Toch lijkt het kwaad wel heel slim en planmatig. Of vind jij van niet?

Antwoord:
 Ja, zijn programmering is als een algoritme dat het leven heel nauwkeurig kan nabootsen, reproduceren, klonen en hierop kan variëren, net zoals heel goede Artificial Intelligence dat kan. Die slimheid is uiterst geraffineerd, maar ook doods. Het is heel iets anders dan de oneindige intelligentie van ons levende licht.

Vraag:
 Hoe kan ik het beste met het kwaad omgaan?

Antwoord:
 Het kwaad kan enkel “binnenkomen” via de vrije wil van de mens. Als de mens zwicht voor de verleidingen van het kwaad, dan wel hier bewust, onbewust of stilzwijgend in meegaat, kan dit zich manifesteren. En ook wanneer de mens tegen het kwaad gaat strijden, geeft hij dit energie.

De mens hoeft volgens mij enkel de suggesties van het kwaad af te wijzen en er verder geen energie aan te geven. Dan zal het kwaad, na de nodige stuiptrekkingen, oplossen, net als het spook in een nachtmerrie waar je niet meer in gelooft.

Tweede versie: de strijd om ons DNA

Naast het metaforische verhaal van de zondeval zijn er nog tal van verklaringen voor onze val uit het licht. Zo verwoorden meerdere ‘mediums’ variaties op het volgende verhaal:

De aarde heeft vanuit de kosmos vele “bezoekers” gehad. De meesten van hen waren het leven goedgezind en gaven dit impulsen die leidden tot enkele van de hoogontwikkelde beschavingen die op aarde hebben bestaan. Maar sommigen van hen waren het leven kwaadgezind. Een van deze kwaadgezinde “levensvormen” probeerde toegang te krijgen tot de bronverbinding van de mens, oftewel: tot zijn verbinding met het licht en de liefde van de schepping.

De bronverbinding van de mens met de schepping is het DNA dat zich in de kern van elke cel bevindt. Dit DNA mag je vergelijken met uiterst gevoelige lichtantennes, die het licht uit de kosmos opvangen, dit filteren door de erfelijke codering heen en vervolgens uitdrukken in de miljoenen wonderen van de celstofwisseling. Dat is de instroom van licht of de zogenaamde kosmische inademing. En de mens “ademt” ook weer uit: via elke cel zendt hij zijn licht terug de kosmos in en geeft het daarbij zijn unieke blauwdruk mee. Zo ademt elke cel in en uit, één met de oneindige intelligentie, aangesloten op de bron van al het leven.

Het DNA is voor 98 procent geblokkeerd

Om toegang te krijgen tot de bronverbinding van de mens en zo een deel van zijn licht te kunnen aftappen, probeerde het kwaad het DNA van de mens te blokkeren; de lichtantennes als het ware onklaar te maken. Daarmee hoopte het de levensstroom tussen de kosmos en de mens sterk te verminderen en op die manier de mens te kunnen manipuleren. Dit wordt wel de strijd om het DNA genoemd. Het kwaad heeft deze strijd grotendeels gewonnen; niet voor niets bevestigen wetenschappers in deze tijd dat de mens maar 2 procent van zijn DNA gebruikt. De open verbinding van de mens met de bron van al het leven is dus voor 98 procent afgesloten. Dat is hoe de mens uit liefde in angst is gevallen, uit de eenheid in de afgescheidenheid, uit het licht in de duisternis. De mens is letterlijk opgesloten geraakt in zichzelf en zijn levensstroom is enorm vertraagd. Daardoor kan zijn licht worden afgetapt.

De strijd laait weer op

De strijd om het DNA is nooit helemaal gestopt en in deze tijd waarin het licht toeneemt, laait deze opnieuw op. Het kwaad voelt dat het zijn grip op de mens verliest en probeert al tientallen jaren het DNA van de mens te belasten en te verstoren met behulp van chemicaliën, bestrijdingsmiddelen, medicijnen, (chemo)therapieën, zware metalen (o.a. kwikvullingen), allerlei vormen van straling en mindcontrol. De recente mRNA-vaccins kun je wat mij betreft zien als een rechtstreekse poging om het DNA van de mens opnieuw ernstig te verstoren.

Je DNA, de verbinding met de bron van al het leven, is het meest kostbare wat je bezit. 
Geef dus niemand de mogelijkheid om het te verstoren! 
Verander daarnaast je leefstijl op een manier dat je DNA zo min mogelijk wordt belast. 
Dat maakt de mogelijkheid tot DNA-reactivatie in deze tijd het grootst.

Vraag:
 Denk jij dat het kwaad achter de zogenaamde coronavaccinaties zit?

Antwoord:
 Ja. De (mRNA-)vaccins zijn in mijn ogen een rechtstreekse poging van het kwaad om het DNA van de mens te verstoren en te beschadigen, met als doel grip te houden op de bronverbinding van de mens met zijn schepper.

Vraag:
 Wat zijn hier precies de gevolgen van?

Antwoord:
 Ik weet het niet. De tijd zal het ons leren. Al vanaf het allereerste begin, toen deze “behandelingen” werden aangekondigd als dé remedie tegen corona, waarschuwde ik dat het werkingsmechanisme ervan op den duur allerlei vormen van auto-immuunreacties zou (kunnen) geven. De ontstekingsreacties van het hartzakje zijn inmiddels bekend. Ik denk dat tal van andere klachten en plotselinge overlijdens in deze tijd ook verband houden met de “behandelingen”, maar vooralsnog ontkent de medische wereld dat in meerderheid en de politiek lijkt ook niet geïnteresseerd om de mogelijke verbanden serieus te onderzoeken.

Vraag:
 Hoe kan ik mijn DNA (re)activeren?

Antwoord:
 Zelfs voor de knapste wetenschappers is het DNA een groot raadsel; het is het mysterie van het leven zelf. Hoe zou het ikje dat willen sturen? Het is het terugkerende licht zelf, de oneindige intelligentie, die ons DNA reactiveert en herstelt.

Je kunt dit terugkerende licht en daarmee de reactivatie van je DNA wel ondersteunen, met name door je vertrouwen. Neem daartoe bijvoorbeeld dagelijks wat tijd om een van de volgende zinnen te herhalen (of een andere zin van vergelijkbare strekking): “Ik stel mij open voor het terugkerende licht op aarde”, “Mijn DNA absorbeert goddelijk licht”. Ook kan het behulpzaam zijn erbij stil te staan dat een onbewust mens die aan het overleven is (= angst), slechts 20 lichtdeeltjes per seconde uitstraalt. Een mens die leeft met zijn hand op het hart en die goede intenties uitzendt voor al het leven op aarde (= liefde), straalt daarentegen zo’n 100.000 lichtdeeltjes per seconde uit. Vijfduizend keer meer dus! Leef daarom zo veel mogelijk vanuit liefde en niet vanuit angst.

Tot slot wil ik hier Saskia Bosman noemen (www.inspiradiance.nl). Zij deelt meerdere eenvoudige oefeningen die zijn gebaseerd op oude wijsheidstradities en die ondersteunend kunnen zijn voor de reactivatie van het DNA. Ze maakt hierbij onder andere gebruik van klank en visualisaties.

Vraag:
 Hoe kan ik weten of jouw informatie over de zondeval en de strijd om het DNA klopt?

Antwoord:
 Voor mij is het niet zo relevant of deze informatie wel of niet precies klopt. Voor mij gaat het erom wat jíj ermee kúnt. Helpt deze informatie jou te begrijpen wat er in deze tijd op aarde plaatsvindt? Zo ja, maak er dan gebruik van. Zo nee, vind dan een andere verklaring voor de nijpende situatie waarin wij hier op aarde zijn beland; een weergave, vooral, die jou bekrachtigt om in deze tijd meer tot leven te komen.

• Volgende week publiceer ik hoofdstuk 3: "Jouw persoonlijke val"
• Lees hier het vorige hoofdstuk