Van de oude naar de nieuwe wereld

Alles wijst er voor mij op dat we meer en meer van de oude naar een nieuwe wereld gaan. De oude wereld (met de bijbehorende opvoeding, het bijbehorende onderwijs en de daaruit voortvloeiende instituties, zoals de politiek, het rechtssysteem, de wetenschap en de religie) is in essentie gewelddadig en psychopathisch. De nieuwe wereld drukt liefde en respect uit voor alles wat leeft.

Dat de oude wereld psychopathisch is, lijkt misschien een boute uitspraak, maar ik zal in het vervolg laten zien hoe waar deze is. Daarna wil ik met behulp van eenvoudige voorbeelden een indruk geven van de nieuwe wereld en laten zien hoe dichtbij deze wereld al is. Natuurlijk zal deze er niet van vandaag op morgen plotseling zijn, maar wanneer je mijn voorbeelden op je laat inwerken, zul je aanvoelen dat we in één of twee generaties heel grote stappen vooruit kunnen zetten.

De oude wereld

De oude wereld zoals ik die in het hoofdstuk “Jouw persoonlijke val” heb beschreven, functioneert op een werkelijk bizarre manier: in korte tijd wordt jouw pure bewustzijn opgesloten in een heel eng ik-perspectief, je ik-gevangenis, waarin je al gauw met jezelf in gevecht raakt.

Het schoolsysteem perfectioneert het goed-fout-denken tot een niveau waarop de meeste mensen helemaal niet meer doorhebben dat ze continu oordelen (= uit de liefde zijn). Daarnaast worden kinderen getraind om uitsluitend nog in the box te denken, en geprogrammeerd om autoriteiten buiten zichzelf te gehoorzamen en de wijsheid van hun lichaamsimpulsen te negeren.

Tot slot wordt het laatste sprankje jongvolwassen vrijheid aan banden gelegd door de zestig miljoen goed-fout-regels van de overheid waaraan de burger zich moet houden.

Hoe deze geprogrammeerde burger vervolgens door de macht wordt uitgeknepen in een misdadig rente- en belastingsysteem, heb ik uitgebreid beschreven in mijn vorige boek (zie met name de hoofdstukken “Hoe diep gaat de hypnose?” en “Betalen wij echt 90% belasting?”). Dit is ons als welvaart verkocht: verplicht belasting betalen over het geld dat we verdienen, belasting betalen over het geld dat we uitgeven aan allerlei diensten en belasting betalen over alles wat we kopen. Dan nog eens belasting betalen over dingen die we bezitten, waarover we al belasting betaald hébben met geld dat dus al vele malen belast wás. Om nog maar niet te spreken over het percentage dat nabestaanden na jouw dood moeten afstaan van alles wat je hun nalaat: erfbelasting. Alles bij elkaar opgeteld betalen we momenteel zo’n 90% van wat wij met onze levensenergie verdienen aan belasting.

En wist je dat alle belasting van alle mensen in Nederland bij elkaar opgeteld niet genoeg is om alleen maar de rente over de staatsschuld te betalen? Die schuld zelf loopt dus almaar verder op. Er zijn dan ook – alleen het afgelopen jaar al – tientallen nieuwe voorstellen gedaan om nog meer belasting te heffen. Je weet dus nu al dat je volgend jaar nog wat harder mag rondrennen.

Intussen creëert het oneerlijke rentesysteem een steeds grotere kloof tussen arm en rijk. Op dit moment bezit 0,0001 procent van de mensen meer dan 50 procent van alle geld en goederen op aarde. 3,2 miljard mensen rennen zich een slag in de ronde om dat geld naar “boven” te pompen, waardoor er “onder” steeds minder geld overblijft waar steeds meer mee gedaan moet worden. Om nog maar niet te spreken van het misbruik en de uitbuiting van kinderen, derdewereldlanden en de natuur waarmee dit alles gepaard gaat.

Deze oude wereld zijn we weliswaar gewend, en velen weten niet beter dan dat deze wereld normaal is, maar ze is verre van dat. Ze is zwaar traumatisch en ze verkracht voortdurend de vrije wilsexpressie van ieder mensenkind.

In de overlevingsstand

Wanneer je je realiseert wat een prachtige, krachtige wezens we van oorsprong zijn, besef je hoezeer we in de oude wereld van onze essentie zijn (en nog altijd worden) afgesneden. Dat is traumatisch, waardoor veel mensen in de overlevingsstand staan. En een belangrijk kenmerk van overleven is dat je (alleen maar) aan jezelf denkt.

Achter dit trauma stapelt zich een grote hoeveelheid frustratie en agressie op. En zowel het egoïsme als die agressie wordt door bestuurders vaak als argument gebruikt dat er meer en strengere regels nodig zijn – om deze te beteugelen. Maar het is omgekeerd! Alle dwang en controle veroorzaken juist de gewelddadigheid en het gebrek aan empathie van het ego.

In de voorbeelden van de nieuwe wereld hieronder zul je zien dat mensen die wat vrijer worden gelaten en niet worden afgesneden van hun kern, juist gelukkig en vervuld zijn en datzelfde geluk ieder ander gunnen. De mens die niet verkracht wordt en niet van zijn kern wordt afgesneden, is in essentie liefdevol.

De nieuwe wereld

De nieuwe wereld wil ik graag tastbaar maken door vijf aandachtsgebieden te beschrijven die we volgens mij centraal mogen stellen, met name in de opvoeding en het onderwijs:

1. resonantie
2. out of the box-denken
3. de menselijke maat
4. correctie van gedrag
5. de natuur als voorbeeld

1. Resonantie

Het eerste aandachtsgebied is resonantie. Dat is namelijk het basisprincipe waarop de schepping is gebouwd en tot wasdom komt. Het idee van resonantie komt tot uitdrukking in: “met iemand op dezelfde golflengte zitten”.

Als je met iemand op dezelfde golflengte zit, versterken jij en die ander de uitslag van elkaars trilling. Daardoor heb je het gevoel dat je meer tot leven komt; je gaat als het ware “aan”. En dat gebeurt niet alleen met mensen, maar ook met activiteiten en met dingen die helemaal bij je passen; daar gaat letterlijk je hart naar uit.

Wanneer je als ouder meerdere kinderen hebt, valt vaak op hoe verschillend deze zijn; ze gaan op heel uiteenlopende dingen “aan”. Wanneer een kind “aan” gaat, komt het tot leven, gaat het op in wat het aan het doen is en vergeet het de tijd. Die toestand wordt flow genoemd. In flow ontwikkel je je het snelst, leer je het meest en voel je je het meest verbonden met je omgeving. Flow gaat bovendien gepaard met gevoelens van geluk en dankbaarheid.

“Aan” gaan staat gelijk aan: je enthousiasme volgen. En het woord “enthousiasme” verwijst naar het goddelijke wezen dat je bent. Het bestaat uit “en” en “theos”, oftewel: “God in jou”. Wanneer je je enthousiasme volgt, openbaar je de God in je. Weet je nog wat ik eerder schreef over de oorspronkelijke mens? “De oorspronkelijke mens is Gods gedachte in een voortdurende, spontane, creatieve expressie.”

Je hoeft kinderen dit niet te leren. Het aandachtspunt resonantie is dan ook vooral voor volwassenen bedoeld. Enerzijds om hen eraan te herinneren kinderen niet af te remmen in hun enthousiasme, anderzijds om hen te doen inzien dat ze van kinderen kunnen leren hoe eenvoudig het leven in feite is wanneer je je resonantie volgt. Daardoor kunnen ook volwassenen daar weer meer op vertrouwen en het ook meer voor zichzelf gaan toepassen.

Wanneer we kinderen van jongs af aan meerdere dingen aanbieden, opmerken waar ze op “aan” gaan en dat faciliteren, zijn het pure autodidacten; ze leren alles wat ze nodig hebben gaandeweg. Samen leren met andere kinderen kan hun unieke ontwikkeling verder ondersteunen en aanmoedigen. Op die manier kunnen we genieten van de unieke blauwdruk en de talenten die elk kind meebrengt.

2. Out of the box-denken

Het tweede aandachtsgebied in de nieuwe wereld is wat mij betreft: out of the box-denken. Vrijwel alles in de oude wereld is gericht op in the box-denken, op gehoorzaam reproduceren wat al bedacht is in plaats van daar een unieke eigen invalshoek aan toe te voegen. Hoeveel unieke invalshoeken en perspectieven gaan daardoor wel niet verloren? In de nieuwe wereld is er alle ruimte voor out of the box-denken, creativiteit en de verrijking die ontstaat door andere perspectieven de ruimte te geven.

Net als bij resonantie is ook dit aandachtsgebied vooral bedoeld voor volwassenen, zodat ze kinderen niet afremmen maar juist stimuleren in hun eigenwijsheid. Kinderen zelf kunnen van nature niet anders dan out of the box denken. Ze staan nog dicht bij de schepping en het is de aard van de schepping om out of the box te denken, eindeloos creatief te evolueren en telkens nieuwe ruimtes binnen te treden.

3. De menselijke maat

De oude wereld zet mensen in de overlevingsstand en creëert frustratie en agressie. Deze agressie kan gemakkelijk naar buiten komen in een omgeving waarin door schaalvergroting de menselijke maat is zoekgeraakt. Om je een voorbeeld te geven: een puber op een middelbare school met een paar duizend leerlingen kan vrij gemakkelijk uit onmacht en frustratie iets stelen of stukmaken van iemand die hij totaal niet kent. Hem bestraffen en strengere regels stellen gaan de oorzaak van dat gedrag niet oplossen; het wordt er eerder erger door.

Maar als we de menselijke maat terugbrengen en ons weer met elkaar verbinden in veel kleinere groepen, in de straat en in de wijk, krijgen we een heel andere situatie. Zou deze puber op een school met 120 leerlingen zitten, in een klas met 20 leeftijdsgenoten die dagelijks met elkaar uitwisselen over hun gevoelens, hun behoeften en hun waarden, dan is de menselijke maat terug en kan hij zich weer gezien en gehoord voelen. Dan behoudt hij makkelijk het contact met de liefde in zijn hart en de bijbehorende stem van zijn geweten. Hij zal dan niet gauw iets van een medeleerling stukmaken of stelen, niet omdat dat niet mag, maar omdat hij zich verbonden weet.

4. Correctie van gedrag

Mensen die vrij worden gelaten om hun resonantie te volgen en creatief te zijn, zullen niet moedwillig anderen kwaad doen, maar ze zullen wel af en toe per ongeluk anderen schaden. Op het moment dat dat gebeurt, is het aan de (andere) volwassenen om dit bespreekbaar te maken en met alle andere betrokkenen te zoeken naar een vorm van gedrag die de vrede herstelt. Wanneer dat gedrag vervolgens wordt uitgedrukt, versterkt dit niet alleen de eigenwaarde van degene die het betreft, maar ook zijn verbondenheid met de groep. En dat versterkt dan weer het collectieve geweten en daarmee het zelfherstellende en lerende vermogen van de groep. Tot op het niveau van de hele samenleving aan toe.

Een belangrijk aandachtspunt voor de nieuwe wereld is dan ook: geen straf maar correctie. Straf, hoezeer we hier ook aan gewend zijn, is levensvreemd en werkt averechts. Niet voor niets laten tal van wetenschappelijke studies zien dat gevangenissen crimineel gedrag niet oplossen, maar eerder verergeren.

Wanneer je echter mensen die een “strafbaar feit” hebben begaan, uitnodigt om eens na te denken over gedrag waarmee ze hun zogenaamde fouten kunnen herstellen, dan komt het leven terug. In korte tijd komen er dan mensen tevoorschijn die gemotiveerd zijn om deel uit te maken van een samenleving en daaraan wezenlijk willen bijdragen. Correctie, in verbinding met de mensen om je heen, werkt duizenden keren beter dan straf.

“Maar er zijn heel erge criminelen en die …“ Ja, ik weet dat er mensen zijn die heel ernstige misdaden begaan. Ik heb al aangegeven hoe diep traumatisch onze maatschappij is, zeker voor gevoelige mensen. Tel daar de soms extreem liefdeloze gezinsomstandigheden bij op waar sommigen van ons mee te dealen hebben gehad en je hebt inderdaad een explosief mengsel van potentieel geweld.

De mensen die (mede door ons) zodanig beschadigd zijn dat ze niet meer constructief kunnen meebewegen, zullen we helaas moeten afzonderen voor onze en ook hun eigen veiligheid – in elk geval tot ze wel weer openstaan voor echte verbinding en medemenselijkheid. Maar ik ben ervan overtuigd dat kinderen die zijn grootgebracht op basis van de hierboven beschreven aandachtspunten, op volwassen leeftijd nauwelijks nog enige correctie behoeven. Gevangenissen bestaan in zo’n samenleving niet meer.

5. De natuur als voorbeeld

De basisprincipes die ik hierboven heb beschreven, zijn een reflectie van de manier waarop de natuur en de evolutie werken. Je kunt ze dan ook op allerlei manieren herkennen wanneer je de natuur in het algemeen en de natuur van de mens in het bijzonder bestudeert. Daarom stel ik voor om contact met de natuur een basisplek te geven in de opvoeding en in het onderwijs, bijvoorbeeld door kinderen te betrekken in de aanleg en het onderhoud van een (moes)tuin. Dat is in mijn ogen een van de effectiefste manieren om hun de universele werking van de schepping te laten ervaren. Alles zit erin: de enorme overvloed die de natuur voortbrengt, de werking van ecosystemen, groei, evenwicht, maar ook afbraak en dood als onderdeel van de natuurlijke kringloop. Daar komt nog bij: wanneer je zelf een moestuin onderhoudt en de opbrengst hiervan ook grotendeels zelf opeet, herstelt dat je natuurlijke verbinding met de aarde en met het voedsel dat zij voortbrengt.

Vanuit eigen ervaring

De nieuwe wereld ís er nog niet (helemaal), maar de aandachtsgebieden die ik hierboven heb beschreven, kun je wel nú al eigen maken door ze toe te passen in je dagelijkse leven. Zo leer je ze vanuit eigen ervaring op een steeds dieper niveau te begrijpen en ga je ze waarschijnlijk ook steeds meer waarderen – totdat ze helemaal geïntegreerd zijn. Dan draag je ze vanzelfsprekend over op de mensen om je heen en op de generaties na jou.

Unieke mensen

Ik vergelijk de nieuwe wereld geregeld met de gasten die in het  televisieprogramma “Showroom” voor het voetlicht kwamen: stuk voor stuk mensen die op geheel eigen wijze hun leven hadden vormgegeven. Het viel me op dat deze mensen vrijwel altijd van kinds af aan hun resonantie, hun passie, hadden gevolgd en niet in the box pasten. Ze waren eenvoudig en geweldloos. En omdat ze zelf het geluk van creativiteit en resonantie kenden, gunden ze ieder ander datzelfde geluk. Hun hele leven, hun wonen, werk, relaties, enzovoorts, “ademden” hun unieke handtekening. Ik heb indertijd enorm van dit programma genoten.

Jan Pelleboer

Recentelijk bekeek ik een programma op televisie dat ditzelfde illustreerde: “Langs de IJssel”. Een van de afleveringen ging over een dorpje langs de IJssel waar Jan Pelleboer opgroeide. De meeste mensen van mijn generatie herkennen zijn naam direct. Van kinds af aan had Jan Pelleboer een passie voor het weer en al op heel jonge leeftijd schreef hij elke dag zijn weerbericht op de blinde muur van een schuur in zijn dorp.

Van de boeren in het dorp leerde hij allerlei wetenswaardigheden over het weer. “Avondrood is mooi weer aan boord” en “Ochtendrood betekent regen in de sloot” zijn van die weetjes die de meeste mensen wel kennen, maar ze zijn nogal algemeen. Terwijl de observaties van boeren door de eeuwen heen veel specifiekere verbanden hebben aangetoond tussen wat er in de natuur gebeurt en het weer. De tijd dat vogels beginnen te broeden, het moment waarop bijen uitvliegen, het gedrag van zwaluwen, de volheid van bepaalde gewassen, het heeft allemaal verband met hoe warm het wordt deze zomer, hoe streng de komende winter zal zijn, hoeveel regen je mag verwachten, enzovoorts. Jan Pelleboer zoog al die informatie als een spons in zich op en met alles wat hij geleerd had, werkte hij jarenlang samen met het KNMI.

Hij was met zijn aanstekelijke enthousiasme en grote kennis een graag geziene gast in tal van radio- en tv-programma’s en hij werd “de eerste weerman van Nederland” genoemd. Zijn idee om een telefonische weerlijn te creëren was uniek en ook zo’n succes dat daar na verloop van tijd anderhalf miljoen gulden voor werd geboden. Hij ging echter niet in op dat aanbod en hield zijn passie in eigen bezit. En dat is zo kenmerkend voor dit soort gepassioneerde mensen: ze zijn niet te manipuleren met geld. Geld interesseert hen niet. Het enige waar het hen om gaat, is hun passie en de kans om de vruchten daarvan in alle vrijheid aan de wereld te schenken.

Nog een voorbeeld: mijn vriend Luuk

Als puber had ik een vriend die Luuk heette. Wij deelden in die tijd dezelfde passie: goochelen. Luuk kon volgens zijn leerkrachten niet leren en hij werd uiteindelijk van school gestuurd. Ze zeiden dat hij onhandelbaar was. Ik vond dat raar, want op de goochelclub waar we allebei lid van waren, gedroeg hij zich voorbeeldig en hij kende elke goochelcatalogus die uitkwam binnen 24 uur uit zijn hoofd. Wanneer ik hem iets vroeg over een truc in die catalogus, antwoordde hij zonder na te denken: “Dat staat op bladzijde zoveel bovenaan” en vervolgens wist hij ook nog eens de prijs en alle wetenswaardigheden die erbij vermeld stonden, te vertellen.

Toen Luuk voor een goochelshow in Duitsland werd gevraagd, hebben we een week keihard gewerkt om zijn programma vol talige grappen om te toveren in een hilarische stomme act. Maar toen ze hem terug bleven vragen omdat die show zo gaaf was, had hij binnen enkele maanden het Duits onder de knie, terwijl hij op school dikke onvoldoendes voor Duits had gehaald. En rekenen? Dat kon Luuk volgens zijn leraar wiskunde niet, totdat hij met goochelen al snel zijn eigen geld verdiende; toen bleek rekenen geen enkel probleem. Ik heb nog nooit iemand zo creatief zien boekhouden.

Kortom: wat Luuk nodig had om zijn talent te ontwikkelen, leerde hij zichzelf heel snel aan. Hij leerde, net als Jan Pelleboer, gaandeweg; precies dát wat hij nodig had.

De hoofdlijnen op een rij

Vraag:
 Je beschrijft de oude en de nieuwe wereld en die twee werelden staan inhoudelijk ver van elkaar af. Hoe gaat de overgang plaatsvinden?

Antwoord:
 De transformatie van de oude naar de nieuwe wereld verloopt stap voor stap, zoals alles in het leven. Eerst zullen steeds meer mensen ontevreden worden over de situatie waarin ze zitten en zullen ze steeds beter de achterliggende belangen doorzien van degenen die deze in stand proberen te houden. Dan zullen meer en meer mensen de moed vinden om concrete stappen te zetten om de samenleving tot een betere plek te maken. Tegelijkertijd verzwakken de bestaande systemen en ontstaat er meer ruimte voor verandering en uitzuivering.

Hulpbronnen die in deze transformatie vaak over het hoofd worden gezien, zijn het toenemende licht op aarde, de reactivatie van ons DNA en dus van de lichtkracht in ons, en de nieuwe generatie die met een gemiddeld veel hoger bewustzijn dan wij naar de aarde komt.

Vraag:
 Hoe gaat de nieuwe wereld er precies uitzien?

Antwoord:
 De nieuwe wereld zal onze stoutste dromen overtreffen. Op dit moment is zo’n 2 procent van ons DNA actief. Dat betekent dat de deur naar de onvoorwaardelijke liefde en intelligentie van de schepping op een heel kleine kier staat. Stel dat ons DNA de komende jaren zo gereactiveerd wordt dat 4 procent actief wordt. Dat is nog steeds heel weinig, maar het is wel het dubbele van nu. Ieder mens zal dan van nature twee keer zoveel universele liefde voelen, de verbinding tussen mensen zal veel krachtiger zijn en de universele intelligentie die door hen heen stroomt, zal veel makkelijker circuleren tussen mensen. Wat betekent dat voor de synergie die gaat ontstaan tussen mensen en binnen groepen mensen? En dan hebben we het nog maar over 4 procent! Wat als het 10 procent wordt of nog meer? De nieuwe wereld gaat ons huidige bevattingsvermogen ver te boven.

Vraag:
 Kun je wat meer vertellen over de reactivatie van ons DNA?

Antwoord:
 De oude wereld is een uitdrukking van ons geblokkeerde DNA. Wanneer we vasthouden aan macht, controle, uitbuiting en misbruik buiten onszelf én in onszelf, houden we vast aan deze geblokkeerde toestand. Wanneer we meebewegen met het toenemende licht door een grens te trekken bij schade en ja te zeggen tegen het spontane leven, dan kan het toenemende licht op aarde diep in onze cellen doordringen en ons DNA reactiveren.

Vraag
 Wat doe je als je kind ongewenst gedrag vertoont?

Antwoord
 Wanneer je het gedrag van je kind als lastig of ongewenst ervaart, bekijk het dan eens als een spiegel. Wat spiegelt het kind mogelijk naar jou terug – van jezelf of van jouw familiesysteem (of dat van je partner)? Dat is vaak best lastig om te zien, temeer omdat het lang niet altijd om gedrag gaat; kinderen spiegelen ook (onbewuste) overtuigingen en/of onverwerkte emoties. Praat er daarom eens over met een goede vriend of vriendin. Heel vervolgens eerst jezelf waar nodig en help daarna het kind (mocht dat dan nog nodig zijn).

Vraag
 Hoe kunnen we aan onszelf werken om de overgang van oud naar nieuw te bespoedigen?

Antwoord
 Werken aan jezelf is deel van de zondeval; het is de oude wereld. Het idee van de noodzaak om aan jezelf te werken is door het kwaad in je cellen geprogrammeerd om je klem te zetten op een eindeloos pad van A naar B(eter). We hebben in het hoofdstuk “De hergeboorte van de mensheid” gezien dat het behulpzamer is om eerst wat meer te ontspannen in de enorme intelligentie die in de schepping werkzaam is. Vanuit dat vertrouwen kun je makkelijker voelen wat er in je hart klopt en wat jij zou willen doen om je licht toe te voegen aan een specifieke situatie. Niet om die situatie “beter” te maken, maar omdat het zo fijn is je licht te schenken. 

In dit hoofdstuk heb je gelezen hoe de aandachtspunten resonantie, out of the box-denken, de menselijke maat, correctie van gedrag en de natuur als voorbeeld mensen op een eenvoudige wijze overeenstemmen met hun natuur en daarmee met dé natuur en het grotere geheel. Wanneer je je aandacht vooral richt op deze vijf punten, lost de neiging tot aan jezelf werken om van  A naar B(eter) te gaan, op een vanzelfsprekende manier op. Jij hoeft de schepping niet “goed” of “beter” te maken; dat is een illusie, die als de oude huid van een slang meer en meer zal wegvallen, zodat er ruimte ontstaat voor het echte leven: eindeloze ontwikkeling vanuit heelheid.

Iedereen zit ergens in dat proces tussen “stevig aan jezelf werken” en “ontspannen en ruimte maken voor het leven”. Wanneer het goed-fout-denken nog sterk in je cellen zit, kun je niet anders dan aan jezelf werken. En dat is helemaal oké. Wanneer het goed-fout-denken al vrijwel helemaal is opgelost, is het onmogelijk om nog langer aan jezelf te werken. En dat is even oké. Beide zijn een expressie van het terugkerende licht. Het zijn enkel verschillende fasen van die terugkeer.

• Volgende week publiceer ik hoofdstuk 7: De grootste uitdaging is ons bewustzijn
• Lees hier het vorige hoofdstuk