Sociale steun en kanker

Onderstaande vergelijking uit het boek 'Spontane genezing' van Hirshberg en Barasch geeft op een treffende manier aan hoe hard we elkaar nodig hebben...

Een chassidische gelijkenis

Aan iemand wordt een blik op het hiernamaals beloofd. Hij ziet een grote zaal met een lange bankettafel, die bijna doorbuigt onder alle lekkernijen. Iedere gast aan tafel beschikt over een lepel van een meter lang, maar in hoeveel bochten zij hun armen ook wringen, waarbij hun ellebogen soms het gezicht van hun buurman of –vrouw raken, ze krijgen geen hap in hun gapende mond.

De hel

Ze zitten tegenover en naast elkaar, in doffe ellende. ‘Dit,’ zei de gids van de man die het mag zien, ‘is de hel.’ De bezoeker wordt verder geleid en ziet in een andere grote zaal precies zo’n bankettafel, zwaarbeladen met heerlijkheden en dezelfde onmogelijk lange lepels. Maar de gasten zien er goed doorvoed uit, en blaken van welzijn, gezondheid en blijmoedigheid.

De hemel

‘Dit,’ zegt de gids, ‘is de hemel.’ De man staat versteld. ‘Wat is het verschil?’ ‘In de hemel,’ zegt de gids, die verrukt iemand aanwijst die zijn lange lepel gebruikt om zijn overbuurvrouw een hapje aan te reiken, ‘voeren ze elkaar.’

Het belang van sociale steun

Wij leven in een tijdperk van ‘eenlinghelden’, in feite namaak-helden. Onze collectieve verbeelding wordt verzadigd van individuen die toppen bestijgen op basis van een ontembare, eigenzinnige wil. Niet zelden volgen gevallen van opmerkelijke genezing hetzelfde patroon.

Nader onderzoek leidt echter tot de ontmaskering van de namaak-versie van genezing. Keer op keer waren we getuige van de kracht van een bestendig huwelijk, innige vriendschap, onzelfzuchtig handelen en onaantastbare liefde. Een goed gekozen uitlating, een met kracht verwoorde overtuiging, een tastbaar gebaar van een vriend of dierbare – vaak was dit de hand die iemand uit de afgrond omhoogtrok. Dit was de achtergrond van nagenoeg elk verhaal in dit boek.

Uit 'Spontane genezing' van Hirshberg en Barasch