En hij riep: 'Ik ben de Messias niet!'

Hallo Henk, wat een mooi verhaal. Loslaten en vasthouden. Jaren geleden hebben we elkaar ontmoet in Eindhoven. Leven vanuit je hart. Voor mij nu allemaal mooie dingen om aan te denken. 6 weken geleden is er bij mij een hersentumor verwijderd. Onderzoek wees uit dat het een klasse 4 was. Weinig keus volgens de statistieken. Chemo en bestraling moet gebeuren. Morgen weer naar het ziekenhuis om te praten en een begindatum vast te stellen. Waar ben ik gebleven in dit plaatje. Ik voel me losgeslagen, hulpeloos, reddeloos, wanhopig ik weet niet meer wat te voelen. Ik een biologische fruitteler die gezond fruit teelt voor de consument moet me volstoppen met een chemo. Het klinkt als een sprookje. Wat moet ik loslaten of vasthouden waar is mijn zekerheid van goed bezig en goed doen gebleven. Misschien heb jij nog een tip. Harte groet, Willem van den Berg

Wat ik wil loslaten is mijn angst om mezelf te zien en gezien te worden. Ik heb altijd gezorgd voor anderen in de hoop gezien te worden. Dat heeft zoveel teleurstelling en afwijzing tot gevolg gehad dat ik mezelf niet durf te zien en te laten zien.

Citaat; Ik was te Cadzand aan het strand getuige van een misverstand, toen ik twee golven hoorde spreken precies voordat ze zouden breken. De ene riep: ‘Het is gedaan, wij zullen hier te pletter staan!’ De ander riep beslist: ‘Welnee, je bent geen golf, je bent de zee.’ Heel herkenbaar wat Heleen schrijft. Dank voor het delen Heleen. Mooi wat je schrijft Henk over allebei de kanten accepteren cq het nog niet kunnen accepteren ook omarmen en kleine stapjes nemen. Licht en Liefde op onze wegen, Namaste

Het eerste wat bij me opkomt is loslaten om te werken voor geld om te kunnen leven

Lieve Henk ik hen mijn zoon van 52 verloren aan kanker . 3 jonge kinderen zo hartverscheurend wat je als moeder door maakt. Mijn moederhart huilt om het verlies van mijn kind mijn lieve Erwin . Maar loopt ook over van liefde voor mijn lieve Erwin . Ik weet me geen raad met deze pijn en verdriet . Liefs Marlies Aarts😘❤️

Zit in de opnamelounge van het ziekenhuis. Binnen enkele uren wordt er een tumor uit mijn long gehaald. Deze mag ik nu loslaten, maar ik hou het leven hopelijk lang vast.

heel veel vertrouwen mirjam in je eigen kracht , licht en liefde , het leven steunt je , we zijn verbonden .

Verwachtingen, beet je bij beetje laat ik ze los. Bewust van de teleurstelling, bewust van de controle, open en nieuwsgierig voor de oneindigheid van opties, vertrouwen in het universum, voor mezelf, en voor het hoogste goed. Faalangst, velamd niets doen uit angst voor afwijzing en dan zelfafwijzing omdat ik niet beweeg. Een diep vertouwen doorleven dat ik gedragen word, en het leven er voor mij is om te spelen en te leren.

Henk, wat een buitengewoon prachtig verhaal is dit!!! Je "zie" het gebeuren!

mijn dochter en haar leven.

4,5 jaar geleden werd ik nog weer meer wakker door een kleine tumor in mijn borst. Zogenaamd de gevaarlijkste vorm. Na drie maanden, drie helingen van een sjamaan, veel bietensap, acupunctuur, koffieklisma’s, opstellingen, boeken van o.a. Henk, was mijn tumor niet groter geworden. In het Alexander Monro ziekenhuis is mijn steen verwijderd, zonder bestraling, zonder chemo. Ik heb me niet bang laten maken door artsen en mensen om me heen. Daardoor werd ik sterker! Ik ging doen wat ik echt wilde! Mensen coachen, een huis kopen in Friesland, mijn huis met veel winst verkopen en stoppen met werken. Nu woon ik in Italië en doe al 9 maanden waar ik zin in heb! Ik heb mijn relatie losgelaten en ga het leven vol vreugde, uitdagingen en moed in mijn eentje tegemoet!

Ik ben al enige tijd (jaren) bezig met het loslaten van alle verwachtingen van anderen waaraan ik moest voldoen. Of anders gezegd, waarvan ik overtuigd was dat anderen dat van mij verwachten. De overtuiging, mijn houvast, dat is een die ik graag helemaal los wil laten.

Wat een mooi verhaal. Ik voel aan dat loslaten zeer bevrijdend is. Ik laat spanning los wat veelal gaat over bestaansrecht. Ik besta en ik ben vrij, als inspiratie. 🙏🙏

Dank je wel Henk. Wat een mooi verhaal in deze tijd vooral het krampachtige loslaten dat geeft ook meer lucht. Daardoor kan ik rustiger ademen heb ik gemerkt en meer genieten van het leven in mij en om mij heen. De natuur is op dit moment een goede rustgever. Ik zit op dit moment midden in de natuur. Ik zag tijdens de storm hoe de bomen en de dieren mee bewegen in de wind en daardoor konden blijven staan of vliegen. Ik wens iedereen de mogelijkheid om te kunnen loslaten.

Weer een heel mooi kado, in verhaal vorm . Heerlijk zoals jij dat doet. In gedachte hoor ik het jou vertellen als ik dit lees. Ik ben me bewust van die stroming van het leven , en voel de vrijheid om te stromen en vast te houden en te stromen wat aan de orde is in het NU. Hartelijk dank en lieve groet, Jacqueline

Prachtig! Henk! Wat een metafoor! DE essentie van waar we nu zijn - lieve groet, luce

Beste Henk, Een prachtig verhaal. Dank je wel! Loslaten en zien wat er gebeurd. Dat is voor mij nu heel toepasselijk. Ik ga volgende week de Camino Frances lopen. Hier alles loslaten, vrouw, kinderen, familie en vrienden. Ik word langzaam aan behoorlijk zenuwachtig. Wat zal het brengen en wat zal ik achter laten op mijn tocht van 800 km. Welke mensen kom ik tegen, die ik weer loslaat etc etc. Ik ben dankbaar dat ik deze kans krijg. Nu voelt het dubbel om te gaan. Spannend en vol verwachting, Angstig en vol hoop en liefde. Met liefde

Beste Henk, ik ben zo ontzettend blij met je verhalen. Het lijkt net op momenten dat jij iets schrijft , ik er mee bezig ben. Voor een ieder die met kanker of andere lijfelijke/geestelijke ongemakken bezig is: heel veel kracht, liefde! Ik hou me ook steeds vast aan de theorie van Dr. Hamel: aan iedere ziekte gaat een emotionele gebeurtenis vooraf. Als je deze kunt opsporen kun je de weg naar genezing vinden. Veel liefs voor allen!

Jarenlang heb ik mezelf belast met paniekaanvallen. Tot het moment dat ik er zó klaar mee was en midden in zo'n panieksituatie in mezelf zei vanuit de grond van mijn hart en met heel mijn wezen: "IK HEB HIER GEEN ZIN MEER IN!" Het volgende moment voelde ik een enorme rust over me komen, de paniek verdween als sneeuw voor de zon en gleed helemaal van me af. Ik kon weer normaal denken en functioneren maar vooral voelde ik mezelf weer rustig en in balans. Zó wonderlijk en ik voelde me ook zó dankbaar! 🥰

Het verbergen en verstoppen van mezelf. Alleen maar dat tonen wat anderen willen zien. Niet tot last zijn.

Wat ben ik aan het loslaten? Een beginnende relatie met een man die enerzijds mij perfect aanvoelt en anderzijds keihard kan zijn. Een van oorsprong zakenman en dat past niet bij mij. Hij heeft niet door hoe hij mij met zijn botheid kan kwetsen en ik heb hem laten gaan. Ik ben geen product maar een MENS.

Waar ben ik aan toe om los te laten. Loslaten van oude overtuigingen en patronen die mij niet meer dienen. Een van die overtuigingen is bijvoorbeeld, dat ik van mijn Lief verwacht dat hij vraagt naar hoe t met mijn gaat. Doet hij dit niet, dan ben ik teleurgesteld. Maar waarom wachten op een vraag, terwijl ik ook gewoon mijn ruimte kan innemen en aan hem kan vertellen hoe te met mij gaat. Daarnaast voel ik dat de woede die ik in mij heb/had, woede ontstaan door onveilige situaties in mijn jongere jaren, die mag ik steeds meer en verder loslaten, waardoor ik nu als volwassen vrouw tijdens een ruzie/conflict steeds meer vanuit de ontspanning, liefdevol kan reageren, al ben ik boos op zo'n moment. Ik had lange tijd niet door dat er nog zoveel woede in me zat en kon steeds niet begrijpen waar de woede in mij vandaan kwam als ik in conflict kwam met iemand anders.

Loslaten ..., natuurlijk! Niet alleen eenieder individueel zou ingesleten slechte gewoontes en vooroordelen moeten loslaten, maar ook politieke en economische systemen zouden dit moeten doen, bijvoorbeeld t.b.v. onnodige machtsstrijd, duurzaamheid en het beter beschermen van de natuur. De schrijver Schumacher o.a. gaf zoiets decennia geleden al aan: 'houd het klein'.

mijn praktische zorg voor mijn ex partner met frontale temporale dementie , die alleen woont en zijn huis en zichzelf niet schoon meer houdt omdat hij ook niet weet wat het is. Ik heb dit nu drie jaar gedaan maar ga sterk over mijn grenzen vanwege eigen longproblemen, heb zelf thuishulp ! Als ik het hem vraag , hoeft het niet en is : dit is mijn huis! de onwetendheid blokkeert veel, vandaar

Lachen om niet te hoeven huilen...met humor kun je anders tegen situaties aankijken, maar dat lukt niet altijd. Door er open in te zijn reageren er mensen op je die je verder brengen. We zijn net allemaal uien die je moet afpellen laag voor laag om tot de kern te komen en dat kan niet zonder tranen, die je met lachen of bravoure verbergt. Ik stierf duizend doden en niet een was raak, dus ik omarmde het feit dat doodgaan erbij hoort, liever nu nog niet....ik besefte dat ik moest loslaten, ik kreeg kanker omdat ik in een situatie zat die niet goed voor me was, dus ik kreeg het ook nog een 2e keer. Loslaten was de opdracht, maar als kind van gescheiden ouders en het verdriet dat het gaf, dat wilde ik mijn jongens besparen en dacht het wel aan te kunnen....mooi niet! Veel de natuur in, via de natuur en het mijmeren was de snelweg naar mijn eigen natuur en verwerking, ik nam chaga (staat op internet is een poeder), maretak en ik werd gemagnetiseerd. Het was duidelijk een reactie op een heel leven, maar in de natuur viel het kleinste schepsel me ineens op, iets wat dood leek ging weer leven in het voorjaar, de bomen doen het weer voor, ze beginnen gewoon opnieuw.... dat ga ik ook doen dacht ik en maakte een mantra, je kunt elke dag opnieuw beginnen dat geeft een blij gevoel van binnen....geen chemo, dat nooit dacht ik en uiteindelijk met natuurlijke middelen en het opvijzelen van mijn immuumsysteem met een hoge dosis vit. C. en veel beweging alleen in de natuur soms heel vroeg om de vogels te horen en kikkers bij de kikkerplas; mijn jeugd in de polder herinnerend vond ik zo veel terug en kwam ik terug in balans. Ik werd beter en dat gun ik iedereen al weten wij geen van allen voor hoelang wij hier mogen zijn: alleen dat ons geen kalme reis is beloofd, maar wel een behouden vaart. Voor ieder die ziek is wens ik heel veel sterkte en beterschap, je bent sterker dan je denkt want je Hoger Zelf kent het antwoord al, nu jij nog op zoek naar evenwicht en balans. Jelle Veeman, overleden in 2007 wees me op het hek van het oude kerkhof in Beetsterzwaag iedere keer weer. Ik las Disce Mori, en dat is leer te sterven.....dat is een uniek hek zei Jelle, die tekst kom je nergens tegen. Gedenk te sterven staat er meestal op de hekken, leer te sterven kun je tijdens het leven leren! Je bewust zijn dat alles eindig is....O, ze hebben me zeker pootje gehaakt, omdat ik dat nog moet leren zei ik, maar toen hij zei (1999) Het is een uniek hek en in de toekomst als je het letterlijk neemt dan is een wederopstanding in dit leven mogelijk! Intussen heb ik zoveel mensen gekend, die opgegeven waren en het toch weer hadden gered, ik denk dat de Godsvonk die in ons allen zit blij met je is als je je dat bewust wordt en groter wordt, het ik tijdperk is voorbij: we gingen van I Tjing naar You Tjing zei een beoefenaar van de I Tjing, en ik dacht You is jij/jullie nou me dunkt, met ons allen zitten we in het eind van de ijzeren periode op weg naar de gouden periode op aarde :we zijn wereldburgers onze kinderen studeren overal, en we hebben hier veel nationaliteiten en ondanks de oorlog, die vreselijk is denk ik elke dag, we gaan er doorheen, samen met alle culturen en als ik ongevaccineerd niet mag reizen, ik kan in Nederland zoveel nationaliteiten vinden dat ik me in het buitenland waan. Het komt goed altijd weer en de verandering is voelbaar hoe dan ook. Ik wens alle zieken beterschap en als het niet lukt heb ik ingezien dat mensen die het probeerden toch op een andere, betere manier het leven op aarde afsluiten. Aarde is volgens mij de oefenplaneet om een beter mens te worden en ongekende mogelijkheden in jezelf te ontdekken.

We hebben verdriet om een verlies. We zijn gehecht aan datgene waar we verdriet om hebben. Als we datgene waar we verdriet om hebben kunnen loslaten, hebben we geen verdriet meer. Het onthechten heft het verdriet op.

Ik laat mijn huidige werk los. Door meer dan alleen de bedrijfsblindheid op mijn werk, het vastroesten heb ik besloten ergens anders te gaan werken. Ik heb gemerkt dat ik vastzit? ik ga mijn huidige baan verlaten, want zo groei ik niet verder.

Voor mij is nu loslaten wat de algemene normen zijn in onze cultuur wat massa geluk moet zijn. Loslaten dit nog niet hoeft te lukken. Het zo al zo mooi is de intentie diep van binnen mij kan verwonderen over wat ik zie wat er vanzelf gebeurd. Mijn dynamisch kompas wat het ook is. Ik daarop mijn volgende intentie op in kan zetten soms snel wat ik gemakkelijk kan bijsturen en experimenteer nu waar ik minder controle op heb door mijn vrije ruimte goed te bewaken. Ervaar ik zo vast kom en weer loskom, door blijf ademen…….

Ik ben er aan toe om andere mensen te willen veranderen. Ik wil ze alleen toelaten en ondersteunen om hun eigen pad te gaan naar vrede en licht.

Dag Henk, ik kies ervoor om mezelf geen voorwaarden meer op te leggen om te mogen "leven", mij zoveel mogelijk te onthechten van het "moeten", van rigiditeit en perfectionisme, van mezelf niet mogen zijn (wat een valse overtuiging was). Ik kies om het pad te bewandelen van mogelijkheden, ontspanning, mezelf toelaten om het leven te ervaren in al z'n schoonheid, leven in het "willen en kunnen" en zo bewust mogelijk in het nu. Zo dankbaar om dit pad op mijn tempo te mogen ervaren en bewandelen. Fijn paasweekend iedereen. Liefs uit België

Dag Hendrik, Ik kies om mijn eeuwige twijfel, onzekerheid over mezelf, ben ik wel goed genoeg?, vrij te laten. Ik ben 3 jaar geleden uit een relatie gestapt om mezelf terug te vinden. Nu kom ik mezelf tegen en dat is goed zo. Mooie groeimomenten zie ik.

Ik heb met mijn zus een zeer moeizame relatie. Ik zit nu in een burn out en ik verwacht altijd nog enige vorm van steun, die echter niet zal komen. Ze heeft ook wat narcistische trekken en verdraait ook wel dingen. Dus wil de verwachting graag loslaten.

Na een zware beroerte(herseninfarct) in 2013, waar ik linkszijdig verlamd + cognitief beschadigd uitkwam moest ik alles loslaten: mijn bedrijf, zelfstandigheid Door mijn afhankelijkheid? werd ik losgelaten door alles en iedereen, besloot mijn lot.

Alles moest ik loslaten na een herseninfarct. Een proces waartoe ik vele jaren eerder al mee bezig was:'LAAT (verkoop alles los en volg mij' en 'wie zichzelf wil verliezen om mijnentwil, die zal het behouden', zei Jezus, die de Christus werd.

Wat een ontzettend mooie metafoor.... en zo bemoedigend dat we dat 'gewoon' kunnen doen; loslaten van wat pijn doet, krampachtig is en veel (negatieve)energie kost. Dank je wel, Henk, voor deze mooie boodschap!

Mooi en ontroerend, zou angst los willen laten. Drijven ademen en vertrouwen. Durven zijn. Toch regelmatig komt angst om de hoek kijken.

Ik wil graag loslaten de angst om licht te zijn, of eigenlijk angst in zijn geheel en ik wil graag onderwaardering loslaten

Ik wil graag mijn onverteerde brok loslaten, zodat mijn darmen weer tot rust kunnen komen en kunnen genezen, zodat ik weer vanalles mag en kan gaan eten. Ik weer vrij en mijzelf kan zijn bij o.a. mijn ex schoonfam. En nog meer zelfliefde kan creëeren. ♥️✨

Ik wil mijn negatieve zelfveroordeling loslaten en mijn licht laten stralen

Ik ben eraan toe om mijn onzekerheid los te laten en in mijn kracht te gaan staan.

Ik zit in een helingsproces en ben er ook aan toe om mijn oude, diep en vastzittende overtuigingen los te laten.

Wat een prachtige metafoor: met loslaten kunnen veranderingen plaats vinden daar zijn wij aan toe! Beginnend bij mijzelf .