Autonoom worden? Maar dat ben ik toch al?!

henk fransen
06 december 2022

Deze blog is van december 2022. Het is een verslag van mijn eerste ontdekkingen op het zogenaamde 'autonome pad'. Mochten aspecten van deze blog je raken, dan is het belangrijk dat je je verder verdiept in dit onderwerp en dat je je eigen mening vormt. Je kunt daartoe gebruikmaken van linken onder deze blog of googelen op het internet.

Vanaf je geboorteaangifte ben je in een heel vreemd verhaal terechtgekomen. 
Een verhaal waar de meeste mensen niks van afweten, een verhaal ook dat bewust onder de pet wordt gehouden…

Autonoom worden? Dat ben ik toch al?!

Enige tijd geleden las ik voor het eerst iets over ‘autonoom worden’ en ik weet nog goed dat ik dacht: ‘Autonoom worden? Dat ben ik toch al?!’ Het artikel ging over mensen die beweerden dat ze ‘een levend mens van vlees en bloed’ waren en dat ze zich door niemand regels hoefden te laten opleggen. Ik las dat ze verkeersboetes aanvochten, op rechtszaken aanstuurden, weigerden belasting te betalen en zelfs een claim legden op een vermeende ‘trust’, die het IMF bij hun geboorte op hun naam zou hebben gestort en waarmee sindsdien zou worden gespeculeerd op de aandelenmarkten…

Ik dacht: ‘Bizar allemaal! Natuurlijk ben je een mens van vlees en bloed, dat hoef je toch niet zo te benadrukken?’ En het geharrewar met de politie, de belastingdienst en vooral de rechterlijke macht leek mij pure energieverspilling. Op die manier geef je volgens mij je energie aan zaken waaraan je deze helemaal niet wilt geven.

Ik wilde er niks mee te maken hebben, totdat …

Ik liet de autonomiebeweging dus voor wat ze was, totdat ik een interview met Karen Hamaker-Zondag beluisterde waarin ze in een halfuur uitlegt wat autonoom worden inhoudt en waar het idee op is gebaseerd. Ik heb veel respect voor de manier waarop Karen al tientallen jaren allerlei zaken gedegen uitzoekt, waarbij zij ook altijd eerlijk aangeeft wat zij aan feiten heeft kunnen achterhalen en wat zij (nog) niet weet. Haar uitleg intrigeerde mij, ik begon me te verdiepen in het onderwerp en raadpleegde daarbij meerdere bronnen. De schellen vielen mij van de ogen! 

Ik dacht dat ik best goed wist hoe de wereld functioneerde, maar wat ik gaandeweg tegenkwam, was zo bizar dat ik geregeld van mijn werkplek opstond en hoofdschuddend door de kamer liep: ‘Dat kan niet waar zijn, dat kan níét waar zijn!’

Wat ik leerde over autonomie komt in het kort op het volgende neer.

De truc van het ‘niet-geïnformeerde contract’

Landen werden de afgelopen eeuwen vaak onverantwoord bestuurd en kwamen daardoor geregeld in geldproblemen. Om die op te lossen leenden ze telkens geld van de banken. Door al die leningen liepen de staatsschulden steeds verder op en moest er keer op keer meer geld worden geleend (waarvoor de burgers via allerlei vormen van belastingen moesten opdraaien).

In de eerste helft van de twintigste eeuw werd de situatie door twee wereldoorlogen zo nijpend, dat meerdere landen bij wijze van spreken failliet gingen. De banken wilden nu alleen nog geld uitlenen wanneer ze meer onderpand zouden krijgen. Om dat onderpand te kunnen bieden hebben veel overheden toen - onder druk van de banken - eerst de bezittingen van hun burgers als onderpand gegeven en later ook nog hun vermogen tot arbeid, en zelfs tot toekomstige arbeid.

Maar dat kon wettelijk gezien niet zomaar. Levende mensen (van vlees en bloed) vallen namelijk onder ‘Natural Law’, het zogenaamde natuurlijke recht. Heel eenvoudig gezegd komt dat recht erop neer dat je niet mag doden, niet mag stelen en niet mag dwingen. Daarnaast kunnen mensen onderling nog allerlei afspraken met elkaar maken, waarvoor ze zelf een contract kunnen opstellen. Ze zetten dan op papier wat ze met elkaar willen afspreken (inclusief alle voorwaarden) en vervolgens zetten ze daar dan allebei bewust hun handtekening onder.

Nu snap je waarschijnlijk wel dat levende mensen nooit bewust hun handtekening zullen zetten onder een contract waarmee de overheid al hun bezittingen en arbeid aan de banken geeft als onderpand voor een volgende lening. Dus moest er een andere weg gezocht worden - en die weg werd natuurlijk ook gevonden. Binnen het 'recht' is er namelijk naast het net beschreven contract waarover jij volledig bent geïnformeerd en waaronder jij bewust je handtekening zet nog een andere vorm van 'contract' mogelijk, namelijk het zogenaamde niet-geïnformeerde contract. In die contractvorm hoef jij dus niet volledig geïnformeerd te worden. Wanneer jij door je gedrag in zo’n contract meegaat, in ieder geval er geen bezwaar tegen aantekent, ben je binnen het huidige 'rechtssysteem' toch gebonden aan zo’n contract. Je kunt dus aan contracten vastzitten zonder dat je het weet en zonder dat je over de precieze voorwaarden ervan bent geïnformeerd. Dat is natuurlijk heel erg vreemd, maar het is binnen het 'rechtssysteem' mogelijk. Ik zal straks enkele voorbeelden geven hoe dit er in de praktijk uit kan zien, maar eerst keer ik even terug naar de overheden die extra geld nodig hadden en de banken die daarvoor het bezit en de arbeid van mensen als onderpand wilden hebben.

Om dat voor elkaar te krijgen moesten de banken nog één belangrijke hobbel nemen. Het niet geïnformeerde contract geldt namelijk alleen tussen bedrijven onderling en niet tussen mens en overheid. Mensen, landen en overheden moesten dus bedrijven worden om de truc van het niet-geïnformeerde contract te kunnen toepassen. En hoe bizar dit je waarschijnlijk ook in de oren klinkt, dat is sindsdien jaren gerealiseerd.

Zonder dat je het weet, zit je verstrikt in talloze bindende contracten

De juridisch adviseurs van de banken hebben overheden wereldwijd ertoe aangezet om in de loop van enkele decennia de volgende stappen te zetten.

Allereerst moest dus van elk land en van elke overheid een bedrijf worden gemaakt. Dat was niet zo moeilijk. En inmiddels staan dan ook vrijwel alle landen en overheden in het internationale handelsrecht ingeschreven als bedrijf. Vervolgens moest ook elke burger een bedrijf worden. Dat is als volgt gerealiseerd: landen werden door de banken verplicht hun burgers te laten registreren. Registreren betekent in het handelsrecht letterlijk: ‘aan de heerser geven’ (regis = heerser). Al tientallen jaren gebeurt dit laatste bij de geboorteaangifte: met de geboorteakte wordt er tegelijkertijd door de overheid een bedrijf gecreëerd, een dubbelganger van jou als mens. Een bedrijf dat dezelfde naam draagt als jij en dat op hetzelfde adres is gevestigd als waar jij woont. Alleen: het accent ligt bij de naam op jouw achternaam (jouw geboortenamen zijn immers alleen voornamen!) en op hoofdletters.

Kijk maar eens op je belastingaanslagen: daar staan je naam en adres in hoofdletters. Die aanslagen zijn dus niet aan jou gericht, maar aan het bedrijf dat zonder jouw medeweten bij jouw geboorte is opgericht door de overheid. En omdat jij van dit alles niet op de hoogte bent, maak jij er geen bezwaar tegen en bestaat er een contract tussen jou en de overheid. En omdat je bij andere gelegenheden in je gedrag ook meegaat in dat contract, bijvoorbeeld door je belasting te betalen, wordt er in het 'recht' van uitgegaan dat jij het contract en zijn voorwaarden niet alleen accepteert, maar ook dat jij de voorwaarden ervan kent (!).

We gaan in ons leven, zonder dat we het weten, door ons gedrag op allerlei manieren mee in soortgelijke contracten (door ons te identificeren met onze ID-kaart, door ons stemrecht te gebruiken, door onze eigendommen te registreren, enz.). En zo komen we zonder dat we het weten in een web van contracten met de overheid terecht en zitten we op allerlei manieren vast aan de 60 miljoen 'wetten' en regeltjes waaruit het 'recht' bestaat.

Het is daarbij belangrijk om te weten dat het 'recht' de laatste eeuwen door de banken/elite stapje voor stapje is omgevormd in hun eigen voordeel; het wordt echt op allerlei slinkse manieren toegepast ten nadele van ons burgers. Sterker nog: wanneer de overheid, al dan niet onder druk van de banken, al onze bezittingen en ons volledige inkomen zou opeisen, hebben we, als burger, voor de rechter geen poot om op te staan. (Let op: een burger is niet meer de vrij geboren mens, maar de burger slaat op het bij de opmaak van jouw geboorteakte door de overheid opgerichte 'bedrijfje' op jouw naam.)

Enkele praktijkvoorbeelden

Voorbeeld 1. Je stemrecht

Je ontvangt een stembiljet: jouw recht om te stemmen. Dat is toch prachtig? Maar op het moment dat jij dit stembiljet inlevert op het stembureau, je ID-kaart laat zien en het hokje rood kleurt voor de naam van jouw favoriete politicus, heb jij binnen het 'recht' je stem weggegeven aan de overheid. Je bent in contract gegaan (het toegestuurde stembiljet was namelijk een contractvoorstel aan jou om je stem weg te geven aan de overheid om je door haar te laten besturen), en vanaf dat moment zit je vast aan álle bestuurlijke regels en wetten in Nederland, tot en met het verplicht dragen van mondkapjes aan toe.

Ook ben je vanaf dat moment van stemmen verantwoordelijk te houden voor alle beslissingen die de overheid namens jou neemt, inclusief het laten oplopen van de staatsschuld, de toeslagen affaire, gaswinning in Groningen, enz. En om het nog gekker te maken: óók wanneer jij blanco stemt of helemaal niet stemt, heb je binnen het 'recht' ingestemd met dit contact om je te laten besturen, omdat je geen bezwaar hebt gemaakt tegen het stembiljet (= het contract).

Voorbeeld 2. Je belastingaanslag

Jij ontvangt op jouw adres een belastingaanslag van de overheid (met je achternaam en adres in hoofdletters geschreven). Deze aanslag is in het 'recht' een contractvoorstel van de overheid aan het bedrijf dat de overheid bij je geboorteaangifte op jouw naam heeft opgericht, jouw dubbelganger dus. Jij hebt echter geen weet van je dubbelganger, noch van het feit dat het een voorstel betreft. Je denkt  dat de aanslag aan jou persoonlijk is gericht en dat je deze moet betalen. Daarom betaal je deze ook. Alleen: daarmee heb je je dus, door je gedrag, gelijkgesteld met je dubbelganger en ben je in contract gegaan met de overheid. En aan dit contract blijken vervolgens nog honderdduizenden wetten, regels en verplichtingen vast te zitten (geformuleerd in de spreekwoordelijke kleine lettertjes), waaraan je je nu voor de wet plots óók moet houden.

Voorbeeld 3. Je eigendommen 

Al je toekomstige bezittingen zijn al bij je geboorte aan de staat verpand; al je verplicht geregistreerde eigendommen zijn in feite eigendom van de overheid. Heb je een huis? Bij het kadaster staat op de officiële papieren dat jij het recht van eigendom hebt; niet het eigendom zelf (ook al weer zo’n misleidende tekst uit het 'recht'). In het 'recht' betekent dit dat jij het huis mag gebruiken, maar dat het in feite van de staat is. En wat voor je huis geldt, geldt ook voor je auto en voor al je andere geregistreerde bezittingen (denk bijvoorbeeld aan alles wat je verzekerd hebt).

Je ziet ook hier weer dat je niet of onvolledig wordt geïnformeerd en dat alles slinks en sluw wordt geformuleerd of verhuld, zodat vooral niemand onraad begint te ruiken.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden om je te laten zien hoe je vanaf je geboorte, zonder dat jij of je ouders dat wisten, in een web van tientallen bindende contracten met overheidsinstanties terecht bent gekomen. Stuk voor stuk contracten die enkel het belang van de overheid en de banken dienen, waardoor je binnen het 'recht' tegenover deze partijen geen poot hebt om op te staan.

Het is daarbij wel goed om te beseffen dat de overheid in dit alles is meegegaan op het allerhoogste niveau en onder druk van de banken, maar dat de meeste politici, ambtenaren en bankmedewerkers die dagelijks hard aan het werk zijn, hier geen weet van hebben.

Samenvatting (in iets andere bewoordingen)

De banken hebben het 'recht' door de eeuwen heen stapje voor stapje omgevormd tot een instrument om de hierboven beschreven verpanding van al het bezit én de arbeid van burgers wettelijk tot stand te kunnen brengen zonder deze laatsten daarover eerlijk te hoeven informeren. Daartoe moesten alle landen en overheden bedrijven worden en is op slinkse wijze van elke mens bij geboorte ook een bedrijf/burger gemaakt. Het bedrijf dat van jou is gemaakt, wordt in het rechtssysteem misleidend ‘Persoon’ of zelfs ‘Natuurlijk persoon’ genoemd, het draagt jouw naam en is ook op jouw woonadres gevestigd, met als enig onderscheid dat het accent ligt op jouw achternaam en hoofdletters. ‘Jouw’ bedrijf verhuist automatisch met je mee en omdat jij van dit alles geen enkele weet hebt, vereenzelvig jij je hiermee en ga je in je gedrag met alle uitnodigingen van de overheid aan dit bedrijf mee (ID-kaart, BSN-nummer, DigiD, stemrecht, verplichte eigendomsregistratie, enz.).

Op die manier ben jij verstrikt geraakt in een web van contracten met de overheid, en via de overheid met de banken die de uiteindelijke schuldeisers zijn. Wettelijk gezien zijn al je bezittingen en je hele verdienvermogen dan ook als onderpand voor de overheidsschulden in handen van de banken, die met al hun geld ook al het merendeel van de aandelen van de multinationals in bezit hebben.

Het 'recht' op deze manier toegepast heeft wat mij betreft niets meer met recht te maken. Het is kil, koud, oneerlijk en vooral onmenselijk. Wanneer je bijvoorbeeld leest hoe pasgeborenen binnen dit het handelsrecht ‘goederen’ worden genoemd, dan krimpt je hart ineen.

Het doet me ook sterk denken aan een eerdere blog die ik schreef (‘Macht en bankier deel 1 - De 0,0001% allerrijksten bezitten de helft van al het geld op aarde’), waarin ik uitlegde hoe de middenklasse de eerste viereneenhalve dag van de week moet werken om alleen nog maar de rentes terug te betalen op de leningen van de banken aan de overheid, voordat ze op vrijdagmiddag voor zichzelf kan beginnen te werken. De gewone burger werkt door deze contracten dus eigenlijk tien keer harder dan nodig. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de derdewereldlanden, waarin een groot deel van de bevolking moet vechten om niet van de honger om te komen. En het meest bizarre is nog wel: de gang van zaken die ik hierboven heb beschreven, is wettelijk ‘juist’ en wordt dus ook door rechters ondersteund! Dat is de wereld waarin we leven.

Waar autonoom worden volgens mij écht over gaat

In de afgelopen decennia waren er slechts enkelen die doorzagen hoe het 'recht' ons met handen en voeten bindt aan banken en overheden. De laatste jaren is het een snel groeiende groep die dat doorziet. Deze groep geeft informatie op websites en wisselt kennis en ervaringen uit op Telegramkanalen en tijdens bijeenkomsten. Al deze initiatieven samen worden de autonomiebeweging genoemd.

Deze beweging wil het 'recht' voor burgers transparant maken en ze steunt mensen die dat wensen om de 'contracten' die ze onbewust en ongewild zijn aangegaan, te ontbinden. Ze helpt burgers op die manier om stap voor stap hun menszijn terug te nemen en een gelijkwaardige rechtspositie te verkrijgen ten opzichte van de banken en de overheid (en om waar nodig bezwaar te maken tegen eventuele oneerlijke claims van banken/overheid op bezit en arbeid.) 

Daarbij is het wat mij betreft telkens een aandachtspunt hoever je daarin wilt gaan. Voordat je het weet, zit je namelijk op dezelfde golflengte als de banken (de elite) die, vooral door hebzucht gedreven, steeds meer is gaan handelen ten koste van mens, dier en plant. Dat wil je niet, tenminste: dat wil ík niet. Autonoom worden betekent voor mij juist dat ik dit hebberige gedrag in én buiten mij stop en dat ik weer meer ga leven vanuit bewustzijn en liefde, voor het hoogste goed van het geheel. 

Een ingewikkeld proces

De autonomiebeweging krijgt de laatste jaren meer en meer inzicht in het 'recht', zodat ze de verstrikking waarin de mens terecht is gekomen, kan ontwarren. Maar dat is best ingewikkeld: je kunt onmogelijk in een paar jaar tijd doorgronden wat in meerdere eeuwen listig in elkaar is gezet, temeer omdat de elite die hiervoor verantwoordelijk is, alles heeft gedaan en ook zal blijven doen om de transparantie van dit systeem te voorkomen.

De autonomiebeweging zal dus onbedoelde fouten maken en dat zal door de media worden aangegrepen om de hele beweging in een kwaad daglicht te stellen. Dit doet echter niets af aan haar, wat mij betreft lofwaardige streven, om ieder mens zijn grondrechten terug te geven.


Naschrift mei 2023

Bovenstaande is een verslag van mijn ontdekkingstocht in november-december 2022. Ik raadpleegde daarbij vele bronnen. Autonomie blijkt een complex en verhuld onderwerp. Mijn kennis ervan verdiept zich nog elke dag. Heeft mijn informatie je interesse gewekt? Ga dan zelf op verder onderzoek uit. Lees mijn latere blogs en raadpleeg ook andere bronnen binnen én buiten de mainstream media. Op die manier kun je je eigen mening vormen over de wereld waarin we leven.