Een oneindige bron van kracht en liefde
Een mens die het heel zwaar heeft, heeft de natuurlijke neiging om hulp te vragen aan de oneindige Bron van Licht, Liefde en Leven: God – of welke naam je er ook maar aan wilt geven. Zo’n gebed, bijvoorbeeld, “God help mij!”, werkt, maar er is een directere en ook krachtigere methode waar je gebruik van kunt maken. Die methode is: erop vertrouwen dat de kracht waar je om vraagt, je al gegeven is en deze onvoorwaardelijk uitdrukken voor het hoogste goed van al het leven. De kracht die je geeft, wordt dan automatisch aangevuld met een nog veel grotere kracht. Dit is een kosmische Wet: zodra je je talenten en liefde naar beste vermogen wegschenkt ten dienste van al het leven, vertrouwt de Bron van al dát leven je direct meer talenten, kracht en liefde toe. Veel mensen hebben dit al wel eens meegemaakt. Ze waren uitgeput en dachten: “Ik kan niet meer!” Toch werden ze door de omstandigheden gedwongen om door te gaan, meestal ten dienste van anderen. En op het moment dat ze besloten door te gaan, kregen ze toegang tot energievoorraden die ze kort daarvoor niet voor mogelijk hadden gehouden. Zoals gezegd: deze wetmatigheid werkt het sterkste wanneer we geven vanuit oprechte liefde en zorg. Liefde en zorg zetten onze innerlijke energiekanalen open om te ontvangen; onvoorwaardelijke liefde en zorg zetten ze wijd open.
Ik maakte dat deze week mee
Na een lange dag in de moestuin werken, begon het te schemeren. Ik had overal spierpijn en ik had helemaal geen energie meer. Er stonden echter nog rijen potjes met voorgezaaide groenten. We hadden meerdere zaden in één potje gezaaid en ze waren inmiddels zo groot dat hun worteltjes ineen begonnen te groeien. Lucienne en ik zouden de volgende ochtend vroeg een week weggaan en wanneer we de stekjes niet zouden uitplanten, zouden ze in hun potjes zodanig met hun wortels verstrikt raken dat we ze daarna niet meer los zouden kunnen krijgen. We moesten dus verder. Lucienne begon de stekjes op tafel heel voorzichtig van elkaar los te maken en ik plaatste de kleine plantjes een voor een met hun kwetsbare worteltjes in de voorbewerkte grond in de moestuin. We konden dit werk enkel met uiterste zorg doen en we voelden daarbij automatisch een enorme tederheid voor deze kleine plantjes en hun uiterst kwetsbare worteltjes. Een uur later merkte ik op dat ik nog steeds bezig was, ik voelde me zacht en teder, vol energie en mijn spieren deden geen pijn meer. Hoe was dat mogelijk? Even daarvoor zat ik stuk en dacht ik dat ik onmogelijk verder kon. Nu was ik zacht en open en vol energie. Ik besefte dat de zorg voor deze kwetsbare plantjes mijn hart had geopend en dat er levensenergie uit een grotere Bron naar mij toe was gestroomd. Waar vandaan precies? Wanneer ik me daarop afstemde, voelde ik dat de energie vanuit de Bron van al het leven naar mij toe was gestroomd, letterlijk van al het leven: vanuit mijn eigen energievoorraden, vanuit mijn hart, vanuit de aarde waarop ik werkte, vanuit de kosmos en niet in de laatste plaats vanuit de kleine plantjes zelf!
Door deze ervaring dacht ik spontaan aan mijn oudste dochter. Toen zij net geboren was en ze wekenlang door buikkrampjes moeilijk kon slapen, was ik vele nachten opgebleven. Hoe vaak heb ik toen niet gedacht: “Ik kan niet meer!”, om vervolgens enkele uren laten met haar in mijn armen te constateren dat ik weer volop energie voelde. Aangevuld vanuit een grotere Bron, aangezwengeld door liefde.