Spontane genezing van Hirsberg en Barasch - een uitzonderlijk boek

Spontane genezing

Om je een eerste idee te geven van wat overlevers kenmerkt ga ik je vertellen over Hirsberg en Barasch. Het zijn twee Amerikaanse wetenschappers die gefascineerd raakten door het feit dat sommige opgegeven patiënten toch wisten te overleven. Hirsberg en Barasch beten zich, net als ik dat heb gedaan, helemaal vast in dit onderwerp. Hun eerste conclusie was opmerkelijk.

Zij zeggen:

• Er is niet een ‘beste’ behandeling van kanker aan te wijzen. Patiënten die hun prognose overleven, maken gebruik van heel verschillende behandelingen.

Sommige overlevers kiezen voor een puur reguliere behandeling. Anderen voor een meer alternatieve. En nog weer anderen voor een combinatie van beiden. Er zijn zelfs overlevers die geen enkele behandeling kiezen. Hun ziekte en de doodsdreiging die ervan uitgaat lijkt hen juist aan te zetten om meer te gaan leven.

Hirsberg en Barasch stelden zichzelf op dit punt de volgende vraag: Wanneer de behandeling niet doorslaggevend is, wat dan wel? Zou het kunnen zijn dat overlevers specifieke karaktereigenschappen bezitten? Eigenschappen die hun helpen te overleven? Niet zelden wordt er immers gesuggereerd dat een vredige, liefdevolle levenshouding van belang is in het herstel van kanker? Zij begonnen dit te onderzoeken, maar konden dit idee van een ‘aardig karakter’ niet bevestigen. Sterker nog, zij kwamen tal van onderzoek op het spoor dat het tegendeel liet zien:

• Mensen die voor alles en iedereen aardig zijn, hebben de neiging hun eigen gevoelens en behoeften weg te cijferen en dat is niet gunstig om te overleven onder zware omstandigheden.

Dus zochten Hirsberg en Barasch verder, uiteindelijk ontdekten ze een factor die alle overlevers leek te kenmerken. Dit gegeven werd bovendien door literatuur- en wetenschappelijk onderzoek bevestigd.

Hirsberg en Barasch

Zij noemden deze factor ‘congruentie’. Een moeilijk woord voor het feit dat ‘je gedrag overeenkomt met wat je diep vanbinnen voelt’. Dat wil zeggen dat je gevoel en handelen één zijn.

• Hirsberg en Barasch zeiden: ‘Het lijkt erop dat overlevers in hun levenscrisis een manier gevonden hebben om zichzelf volledig trouw te blijven. In meerdere gevallen blijkt de ziekte zelfs een belangrijke aanzet te zijn om meer op te komen voor de eigen behoeften en voor dat wat werkelijk van belang is in het leven. Overlevers, zo zeggen zij, besteden hun leven niet aan anderen uit, maar ze zijn trouw aan zichzelf en geven daar constructief uitdrukking aan’.

Deze conclusie komt ook overeen met een onderzoek van de Amerikaanse chirurg Bernie Siegel. Hij stelt dat vrouwen met borstkanker die in de ogen van hun oncoloog lastig zijn, dat wil zeggen ‘vrouwen die niet bij elk voorstel ja-en-amen zeggen’, gemiddeld het langst leven. Nu het gaat er natuurlijk niet om lastig te zijn. Het gaat er om trouw te zijn. Trouw aan jezelf, aan wat je voelt, wat je nodig hebt, aan je opvattingen en om daar ook echt uitdrukking aan geven. Zelfs wanneer dat tot disharmonie of een confrontatie zou kunnen leiden.