Jouw persoonlijke val uit het licht
Vorige week beschreef ik twee versies van onze val uit het licht. De eerste was de zondeval uit onze Christelijke traditie. Omdat niet iedereen gelooft in een zondeval, die ooit – lang, lang geleden in een of ander paradijs – zou hebben plaatsgevonden, wil ik dit verhaal eens “over jouw eigen leven heen leggen”. Ik doe dat op zo’n manier dat je inziet dat deze val uit het licht in feite zeer actueel is en zich in ieder mensenleven herhaalt; dus ook in het jouwe. Als je je eigen val uit het licht doorziet en begrijpt, opent dat deuren naar meer vrijheid en dat kan jouw bijdrage bekrachtigen aan de transformatie die momenteel op aarde plaatsvindt.
Hoe jouw leven begon: puur bewustzijn
Jij kwam ooit tot leven diep in de buik van je moeder. In negen maanden tijd vond daar een samenballing plaats van miljoenen jaren evolutie. Deze evolutionaire kracht, dit wonderbaarlijke mysterie dat leven heet, dát is wie jij ten diepste bent! Tijdens de zwangerschap was je geen afgescheiden ik-bewustzijn, je was puur bewustzijn; één met je moeder en één met de intelligentie en de liefde van de schepping. En toen werd “jij” geboren.
In volledige openheid en nog altijd één met het leven ontwikkelde jij je. Een intelligente liefdeskracht liet je huilen als je honger had en lachen als je plezier ervoer. In jouw eigen tijd draaide je je om van je rug naar je buik en andersom. Kort daarna uitte je ook je eerste klanken en brabbelde je je eerste woordjes. Nog weer later trok je je op aan de spijlen van je box. Honderden keren viel je terug en evenzovele keren richtte je je weer op. Wanneer je moeder je borstvoeding gaf en in jouw ogen keek, zag ze puur, open bewustzijn. Wanneer jij “terugkeek”, keek je niet náár je moeder, jij wás je moeder. Jij was in die tijd wat je zag. En ook: jij wás de klanken die je brabbelde, jij wás de kracht die jou oprichtte. Jij was nog geen ik-bewustzijn zoals wij dat als volwassene kennen, jij was het leven zelf! Maar daar kwam verandering in…
Het ontstaan van de ik-gevangenis
Jij bleek een naam te hebben en de mensen en dingen om jou heen hadden andere namen. Toen je dat in de gaten kreeg, ontstond er bij jou voor het eerst een gevoel van “ik en mijn omgeving”, van “ik en de ander”, van “binnen en buiten”. Met jouw naam raakte je opgesloten in “binnen” en je begon naar “buiten” te kijken: het zogenaamde ik-perspectief ontwikkelde zich. Ik noem dat vaak: de ik-gevangenis, en dat is het ook, zeker wanneer je het vergelijkt met de enorme weidsheid die je vlak daarvoor nog was.
Niet veel later kreeg je een heleboel signalen over wat “goed” is en wat “fout”, over wat gewenst gedrag is en wat ongewenst. Als je pech had, kreeg je met al deze beoordelingen ook nog een behoorlijke emotionele lading mee en gingen deze gepaard met beloning en straf. Je moest, zo kreeg je in de gaten, naar het “goede” streven en het “slechte” wegdrukken. Al gauw raakte je daardoor in gevecht met het leven, net als je ouders en hun ouders en hun ouders. Er was een goed-fout-sluier óver het echte leven gelegd.
Alle goed-fout-boodschappen slikte je bovendien in, waardoor je vanbinnen net zo gespleten raakte als de wereld die je was aangeleerd. Je zat nu niet alleen opgesloten in je gevangenis, je ikje, maar je was ook nog eens in gevecht met jezelf binnen in die gevangenis. Dat is in het kort jouw zondeval; het eten van de vrucht van de boom van kennis van goed en fout.
Daarna volgden er nog vijftien tot twintig jaar onderwijs, waarin je werd geleerd gehoorzaam precies die kennis te reproduceren die van belang werd geacht. Je werd daarbij voortdurend beoordeeld op een schaal van 0 tot 10, wederom met allerlei vormen van beloning en straf. Ook moest je voortdurend stilzitten en mocht je meestal je natuurlijke impulsen, die jou tot leven willen brengen, niet volgen.
Bij de meeste mensen is de programmering op hun achttiende zo goed gelukt, dat ze niet eens meer doorhebben dat ze van hun kern zijn afgesneden en voortdurend oordelen (= uit de liefde zijn), noch dat ze ooit onschuldig waren… Wat een val!
En dan nóg een goed-fout-sluier over de eerste sluier heen
Deze uitleg eindigt helaas niet met het verhaal van de eerste goed-fout-sluier in jouw leven. Kort na je geboorte had je van de overheid namelijk ook al zo’n sluier toebedeeld gekregen, die op je achttiende wordt of is geactiveerd: je zogenaamde burgerschap.
Zo is déze tweede sluier ontstaan:
Op basis van de verplichte geboorteaangifte is er enkele dagen na je geboorte een geboorteakte opgemaakt op grond van je initialen en je familienaam (op een specifieke manier geschreven). Met deze akte is een zogenaamde burger, persoon of masker gecreëerd (“persona” betekent letterlijk “masker”). En voor alle duidelijkheid: een burger of persoon is niet een levende mens, maar een “dode” juridische entiteit, een lege huls, te vergelijken met een bedrijf.
Laten we jouw burgerschap eens vergelijken met een besloten vennootschap, kortweg een bv. Net als een bv is jouw burger opgericht op basis van een akte. En net als een bv zit jouw burger vast aan allerlei “spelregels”. Voor een bv staan deze regels in de opgemaakte akte (of wordt er in die akte naar verwezen), voor jouw burger staan ze in de burgerlijke wetboeken. Voordat je tekent voor de oprichting van een bv, leest een notaris je alle regels voor. Je weet ook heel goed dat je je nieuwe bedrijf niet bént, maar dat je dit hébt. Voordat het bedrijf “burger” wordt opgericht, wordt jou of je ouders niets voorgelezen; je kunt er ook niet voor tekenen. Je zit er “gewoon” vanaf je geboorte aan vast, en omdat iedereen om je heen niet beter weet dan dat je deze burger bént (in plaats van hébt), geloof jij dat vanzelfsprekend zelf ook.
De overheid in al haar vormen, inclusief bijvoorbeeld de politie, communiceert enkel met jouw burger (en dus niet met jou als mens). Op het moment dat jij daarin meegaat en jezelf identificeert als die burger, val je onder de burgerlijke wetboeken: zestig miljoen goed-fout-regels die de overheid voor jouw burger heeft bedacht (over de boom van kennis van goed en fout gesproken!).
Als mens ben jij geboren met een vrije wil en mag je doen wat je wilt zolang je anderen geen schade berokkent. Op het moment, echter, dat jij je identificeert als burger, val jij onder de wetten en regels die anderen voor jou hebben bedacht en naar willekeur kunnen veranderen. Zoals ik al schreef: deze tweede goed-fout-sluier wordt op je achttiende geactiveerd; juist op het moment dat jij als volwassene meer voor jezelf zou mogen gaan beslissen en meer vrijheid zou krijgen... (Hoe deze fuik in detail tot stand komt en in zijn werk gaat, heb ik uitgebreid beschreven in mijn boek ’De overheid heeft niks over mij te zeggen, tenzij ik daar in alle vrijheid mee instem’.)
Zo staan we er nu dus voor
De meeste mensen hebben geen idee meer van wie ze in wezen zijn; ze vinden hun ik-gevangenis heel normaal. Ze hebben niet door dat ze continu in spanning leven, oordelen en met zichzelf in gevecht zijn binnen in hun gevangenis. Ze zijn het gewoon gewend om zo te leven; het voelt normaal. En het burgerschap met zijn zestig miljoen goed-fout-regels? Dat zien velen niet als een ernstige inbreuk op hun vrije wil, maar als een verworvenheid van onze Westerse maatschappij; iets om trots op te zijn. Dat is waarom ik in mijn eerdere boek schreef dat we in het westen leven in een gevangenis met onzichtbare muren.
Vraag
Je beschrijft onze Westerse opvoeding en onderwijs als een soort hersenspoeling. Maar opvoeding en onderwijs hebben toch niet alleen maar een slechte invloed?
Antwoord
Het is inherent aan opvoeding en onderwijs dat ze een reflectie zijn van de volwassenen die deze (doorgaans met de beste intenties) verzorgen. Dat is natuurlijk en daar is verder ook niks mis mee. Het is de mate van goed-fout-denken, de mate van beloning en straf, van zonde en boete, van “dit mag je wel voelen” en “dit mag je niet voelen” waardoor opvoeding en onderwijs gezond of ongezond uitwerken. Het goed-fout-gehalte (en de daarbij behorende regels) van onze maatschappij is extreem hoog, en het meest bizarre hiervan is dat we dat intussen zo gewoon zijn dat we het niet meer doorhebben. We zijn in de loop van eeuwen als kikkers heel langzaam gekookt.
Vraag
Jij maakt een hele heisa van goed-fout-denken, maar op aarde is toch sprake van polariteit? Daar hoort goed-fout-denken dan toch gewoon bij?
Antwoord:
Het is belangrijk om te begrijpen dat goed-fout-denken iets heel anders is dan de polariteit die we hier op aarde ervaren. Polariteit is de levensspanning die voor nieuw leven zorgt. Je kunt polariteit vergelijken met de plus- en de minpool van een batterij. Omdat deze polen er zijn, ontstaat er stroom. Op dezelfde manier schept polariteit nieuw leven. Yin en yang vormen de twee basiselementen waaruit de hele schepping en al het leven is opgebouwd. Je ziet dit in zijn essentie uitgedrukt bij de eicel en de zaadcel. Die trekken elkaar aan en creëren telkens weer nieuw leven. Maar op het moment dat we het vrouwelijke “slecht” maken en het mannelijke “goed”, of andersom, doet het goed-fout-denken zijn intrede en maken we het leven stuk.
Ander voorbeeld: stel dat we de inademing “goed” maken en de uitademing “fout”, dan gaan we letterlijk dood. Alle oordelen van alle mensen samen hebben het leven heel erg dood gemaakt. Het goed-fout-denken is de belangrijkste “strategie” van het kwaad om de levensstroom van mensen te vertragen en hun levensenergie af te tappen.
Onthoud: polariteit is leven, goed-fout-denken is dood.
Vraag
Wat bedoel je met “Het goed-fout-denken is de belangrijkste strategie van het kwaad”?
Antwoord
Door mensen te laten geloven in goed en fout kun je hen verdelen en (over)heersen. Je kunt er zelfs oorlog en geweld mee verkopen. Met behulp van de media maken de machthebbers dan eerst een land of een groep mensen zwart (“fout”) en vervolgens schilderen ze dit land of deze groep af als een reële bedreiging. Getuige de recente ontwikkelingen in de Oekraïne en het Midden-Oosten zijn veel mensen dan, vanuit angst, al gauw bereid om anderen te doden en zelfs hun eigen leven op het spel te zetten.
Vraag:
Maar vind jij dan niet dat Rusland en sommige landen in het Midden-Oosten reële bedreigingen vormen?
Antwoord:
Nee. Oorlog is in essentie een mens die met zijn rechterarm zijn linkerarm afhakt. Wanneer dat gebeurt, bloedt hij dood. Ik ben niet voor een van de twee armen, maar voor het hele lichaam. Ik ben voor de mensheid.
Bovendien is er een aanwijsbare reden waarom het geweld in het Midden-Oosten telkens opnieuw oplaait, en zeker in deze tijd. Net zoals het licht ons lichaam het krachtigst binnenstroomt via de kruin, stroomt het ook het aardelichaam op bepaalde punten sterker binnen dan elders. Een van deze punten is het Midden-Oosten. Het kwaad is bang voor het binnenstromende en toenemende licht aldaar en verzet zich er tot het uiterste tegen. Dat is de belangrijkste reden van de onrust in het Midden-Oosten: deze is een reflectie van de strijd die in de ongeziene wereld plaatsvindt om het licht op aarde. Het is niet een conflict tussen Israëliërs en Palestijnen; deze strijd raakt ons allemaal. Wat gaan we doen? Blijven we actief of passief de verdeeldheid voeden? Of doorzien we het spel van het kwaad dat altijd weer bedreigingen voorspiegelt en strijd tussen mensen uitlokt? Ik zeg: laten we voor eenheid gaan en beseffen dat aan beide zijden ouders staan, die niets anders voor hun kinderen wensen dan vrede. Regeringsleiders of “de politiek” gaan de conflicten niet voor ons oplossen, alle mooie beloften ten spijt. Ieder van ons mag zelf een standpunt innemen en dat ook uitdrukken. Dat zal het conflict in het Midden-Oosten wel of niet oplossen.
Vraag
Denk jij werkelijk dat kinderen zonder goed-fout-regels, zonder beloning en straf kunnen worden grootgebracht?
Antwoord
Ja, dat denk ik. De manier waarop beschrijf ik in de volgende hoofdstukken/blogs.