De toekomst is positief

Vanuit de hemel

Vanuit het licht zag ik hoe de mensheid op aarde economische groei boven liefde stelde, en daardoor in enkele eeuwen tijds de natuur uit balans bracht, het klimaat verstoorde, de aarde uitputte en miljoenen mensen tot wanhoop dreef door ongelijke verdeling van welvaart. Voor een deel van de mensen was er een overvloed aan goederen, maar het was kil in hun hart. Ze voerden oorlog om nog meer te krijgen. Voor de rest was er schaarste. Mensen leden honger of waren op de vlucht. Door het gebrek aan liefde verzwakte de mens en overal was er ziekte en dood. Het leek helemaal uit de hand te lopen.

Mijn hart brak

Mijn hart brak door wat ik zag op aarde en ik besloot er naartoe te gaan om de liefde terug te brengen. Ik keek om me heen in de hemel. Overal waar ik keek zag ik licht: een diepe verbinding met alle mensen, dieren en planten om mij heen. Ik zuchtte diep om dit los te kunnen laten en naar de aarde te gaan. Voor mijn gevoel was ik daar nodig...

Mezelf verliezen

Eenmaal op aarde gebeurde er iets dat ik niet had voorzien. Vanuit de hemel had ik wel gezien hoe donker het op aarde was, maar ik had me niet gerealiseerd dat ik mijn eigen licht zou vergeten wanneer ik daadwerkelijk in dat donker terecht zou komen. Er viel een soort sluier over mijn licht. Het enige wat overbleef, was een soort heimwee, een aanvoelen dat dingen niet klopten en een onbestemd gevoel van eenzaamheid en verdriet. Het was erg pijnlijk, ik miste de liefde.

De weg terug

Ik groeide op en deed enorm mijn best een plekje te vinden waar ik me thuis kon voelen. Ik had idealen en probeerde dingen beter te maken, maar doordat het op aarde zo donker was, maakte ik dezelfde ‘fouten’ als iedereen. Dat deed pijn. Ik had het gevoel dat ik faalde, maar gek genoeg maakte het mij ook rustiger. Toen ik eenmaal mijn menszijn diep had doorvoeld, werden mijn innerlijk licht en de liefde weer steeds duidelijker voelbaar. Ik keek niet langer vanuit de hemel op aarde neer, nee, ik stond tussen de mensen in, op gelijke hoogte, in de modder. En met het zachter worden van mijn hart herinnerde ik me ook mijn missie weer: het licht op aarde terugbrengen. Ik ontspande en viel in slaap.

Slaap

Tijdens die slaap had ik een droom: ik zag uit de hemel vonkjes wegspatten en neerdalen op aarde. Niet één vonkje, maar gedurende honderden jaren een heleboel vonkjes. Op een gegeven moment herkende ik in één van die vonkjes mezelf. Met die herkenning voelde ik ook weer de oorspronkelijke vreugde waarmee ik was ‘gesprongen’. Ik had altijd gedacht dat ik alleen was gesprongen, maar ik zag nu hoe ik deel was van een vonkjesregen door de eeuwen heen en hoe in de tijd dat ik sprong, honderduizenden vonkjes met mij mee sprongen. Het was een gigantisch spektakel, alsof er iets groots te vieren was op aarde: de terugkeer van het licht!

Wakker worden

Toen ik ’s ochtends opstond, voelde ik me enorm gesterkt. Ik wist dat ik niet alleen was. Ik had bovendien nog helder het laatste deel van mijn droom voor ogen. In dat deel had ik gezien dat in de jaren ná mijn sprong steeds meer en ook steeds grotere lichtvonken uit de hemel wegspatten en op aarde neerdaalden!

Ik realiseerde me weliswaar dat er nog een zware weg af te leggen zou zijn, maar ik wist ook dat het momentum daar was. Het licht is niet meer te stoppen. De dwang, de angst, de chaos en de verwarring op aarde zijn onderdeel van een groot schoonmaakproces dat op gang is gebracht door het innerlijk licht van honderden miljoenen lichtbrengers. Dit licht hooghouden is mijn missie. De toekomst is positief, hoe dan ook!

• Lees hier meer over het hooghouden van je trilling...
• Bekijk hier een mooi filmpje over de toekomst...