Een vriendelijke manier om je borsten te onderzoeken

De borsten van de vrouw staan symbool voor haar vrouwelijkheid en haar zachte, ronde vormen. De moederborst is voor mij bovendien een uitdrukking van de rijkdom en voedende kwaliteiten van Moeder Aarde zelf. En deze schoonheid moet je geregeld betasten om te onderzoeken of je misschien borstkanker hebt? Dat heb ik nooit helemaal begrepen.

Ik stel me dan voor dat ik een kind ben en dat mijn moeder mij in mijn jeugd telkens aanraakt om te voelen of ik geen tumor heb. En dan probeer ik me voor te stellen wat dat met mij zou doen wanneer ik opgroeide, met mijn zelfbeeld, mijn zelfvertrouwen en de manier waarop ik in het leven zou staan. Ik word misselijk wanneer ik daar op afstem.

Veel liever zou ik hebben dat mijn moeder mij als kind in elke aanraking liet voelen hoeveel ze van me houdt, hoe zeker ze ervan is dat ik een gelukkig en gezond kind ben, een kind dat slaagt in het leven. Dat ze me dagelijks streelt en koestert en dat ze trots over mij praat tegen haar vriendinnen…

Op dezelfde manier zou ik graag zien dat vrouwen hun borsten niet betasten om te onderzoeken of er een tumor inzit. Ik zou liever zien dat ze trots zijn op hun borsten, op de schoonheid ervan, de zachte vormen en rijke voeding. Dat ze zoveel van hun borsten houden dat ze er fier mee vooruit stappen en ze dagelijks liefdevol strelen en aanraken (mocht er dan ooit een zwelling in de borst zitten dan wordt deze tijdens het strelen op een natuurlijke manier herkend).

Ik denk dat dat gezond is om te doen en dat het het eigen lichaam sterkt en extra weerbaarheid geeft. Ik denk bovendien dat zo’n gezonde houding ook automatisch tot gezond(er) gedrag zou leiden. En dat goed eten, wat extra vitamine D, lichaamsbeweging, geen knellende beugel-bh’s, zo min mogelijk deodorant in de oksels en nog zo wat eenvoudige maatregelen dan vanzelfsprekend worden. Niet omdat je bang bent voor kanker maar omdat je het fijn vindt om goed voor je lichaam te zorgen; omdat het je zo dierbaar is.